عیسی چگونه شبان نیکو است؟

پاسخ به این پرسش عظیم، در عین سادگی چنین است: عیسی شبان نیکو است، زیرا خود چنین فرمود. در انجیل یوحنا، عیسی می‌فرماید: «من شبان نیکو هستم» (یوحنا ۱۰: ۱۱). ما می‌توانیم همین‌جا متوقف شویم و به همین گفته‌ی او رضایت دهیم—سخن کسی که با اطمینان می‌پرسید: «کدام‌یک از شما مرا به گناه متهم می‌کند؟» (یوحنا ۸: ۴۶). عیسی نه‌تنها حقیقت را می‌گفت، بلکه فرمود: «من ... راستی ... هستم» (یوحنا ۱۴: ۶). بااین‌حال، عیسی هرگز درباره‌ی خود ادعایی نمی‌کرد که از پشتوانه‌ی عینی برخوردار نباشد. هر کسی می‌تواند درباره‌ی خود ادعایی—حتی گزاف—مطرح کند. اما ادعای بدون آزمون، یا حقیقت نیست، و یا خیالی باطل است.

وقتی عیسی فرمود: «من شبان نیکو هستم»، کلمات بعدی او هم معنای این ادعا را روشن ساخت و هم به آن اعتبار بخشید: «من شبان نیکو هستم. شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندان می‌نهد» (یوحنا ۱۰: ۱۱).

تصویر شبان و گوسفند برای شنوندگان عیسی بسیار آشنا بود. آنان در سرزمینی زندگی می‌کردند که چوپانی امری رایج بود. افزون بر این، آنان از کتب مقدّس خود آموخته بودند که خدا خود را چون شبانی می‌نمایاند که با محبت و مراقبت، از قوم خود پاسداری می‌کند. شاید هیچ بخشی از کتاب‌مقدّس، شبان‌بودن خدا را به‌مانند مزمور ۲۳ با چنین لطافت و شکوهی وصف نکند:

خداوند شبان من است؛ محتاج به هیچ‌چیز نخواهم بود.

در مرتع‌های سبز مرا می‌خواباند. نزد آب‌های راحت مرا رهبری می‌کند.

جان مرا برمی‌گرداند و به‌خاطر نام خود به راه‌های عدالت هدایتم می‌نماید.

چون در وادی سایه‌ی موت نیز راه روم از بدی نخواهم ترسید؛ زیرا تو با من هستی؛ عصا و چوب‌دستی تو مرا تسلی خواهد داد.

سفره‌ای برای من به حضور دشمنانم می‌گسترانی. سر مرا به روغن تدهین کرده‌ای و کاسه‌ام لبریز شده است.

هرآینه نیکویی و رحمت تمام ایّام عمرم در پی من خواهد بود، و در خانه‌ی خداوند ساکن خواهم بود تا ابدالآباد. (مزامیر ۲۳: ۱‑۶)

در طول ۴۰ سال خدمت شبانی‌ام، این مزمور را صدها بار خوانده‌ام و در بیش از ۷۰۰ مراسم ترحیم آن را قرائت کرده‌ام. این آیات به‌زیبایی مراقبت، مهربانی، تأمین، محافظت، و محبت سرشار شبان آسمانی را نسبت به گوسفندان محبوبش توصیف می‌کنند. همین‌هاست که آشکار می‌سازد چرا خداوند شبان نیکو است.

وقتی عیسی فرمود: «من شبان نیکو هستم»، ادعایی حیرت‌آور مطرح کرد—او خود را همان یَهْوِه تجسّم‌یافته می‌خوانَد، کسی که با محبت از گوسفندان خود محافظت می‌کند، آن‌ها را می‌شناسد، به آن‌ها می‌رسد و تأمینشان می‌نماید. اما کلمات عیسی به برجسته‌ترین شکل ممکن، نشان می‌دهند که او چگونه به‌راستی این شبان نیکو است: «شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندانش می‌نهد.»

هیچ‌کجا این حقیقت با چنان شکوه و ژرفایی آشکار نشد که در صلیب—جایی که عیسی جان خود را فدا کرد تا نجات ابدی گوسفندانش را تأمین کند.

مارتین لوتر زمانی نوشت: Crux probat omnia — «صلیب همه‌چیز را می‌آزماید.» مقصودش آن بود که مرگِ کفاره‌دهنده‌ی مسیح بر جلجتا، مکاشفه‌ی نهایی محبت خدا نسبت به گناهکاران است. گناه و سقوط ما در آدم، راس و سر اول‌مان، ما را از خدا جدا ساخت و ما را زیر داوری عادلانه‌ی او قرار داد. ما هیچ قدرتی نداشتیم تا این گسست، جدایی، و سقوط را جبران کنیم. اما آنچه برای ما محال بود، خدا انجام داد: پسر یگانه‌اش را فرستاد تا به‌جای ما زندگی کند، بمیرد، داوری گناه ما را بر خود گیرد، در روز سوم قیام کند، و ما را با خدای قدوس آشتی دهد.

پس عیسی چگونه شبان نیکو است؟ با محبتی آسمانی، خود را فدای گوسفندانی کرد که گم‌شده، سزاوار داوری، و محکوم به مرگ بودند—تا ایشان از غضب رهایی یابند، به دوستی و معاشرت با خدا بازگردند، و روزی در حضور او سکنی گزینند.

این موضوع مرا به این پرسش وامی‌دارد: آیا با توبه و ایمان به سوی این شبان نیکو آمده‌اید و خدا پدر را سپاس گفته‌اید که پسر یگانه‌ی خود را دریغ نکرد، بلکه او را به مرگ بر صلیب سپرد، تا به جای شما و برای شما بمیرد؟ عیسی فرمود:

گوسفندان من آواز مرا می‌شنوند و من آن‌ها را می‌شناسم و مرا متابعت می‌کنند. و من به آن‌ها حیات جاودانی می‌دهم و تا به ابد هلاک نخواهند شد؛ و هیچ‌کس آن‌ها را از دست من نخواهد گرفت. پدری که به من داد از همه بزرگ‌تر است، و کسی نمی‌تواند از دست پدر من بگیرد. من و پدر یک هستیم. (یوحنا ۱۰: ۲۷‑۳۰)

آیا صدای او را در انجیل شنیده‌ای؟ آیا از عیسی پیروی می‌کنی، نه‌تنها با لبان خود به او اقرار می‌کنی، بلکه در زندگی‌تان نیز از او اطاعت می‌نمایید؟ اگر چنین است، پس به‌عنوان یکی از گوسفندان او که با خونش بازخرید شده و حیات ابدی یافته‌اید، شادمان باشید.