۳ نکته‌ای که باید در مورد مزامیر بدانید

کتاب مزامیر، کتاب سرودی بود که خداوندمان، عیسی مسیح، هر روز سبت از آن می‌خواند. در کلیسای امروز، ما کتاب‌های سرود بی‌شماری داریم؛ اما در روزگار عیسی، تنها یک کتاب سرود وجود داشت: ۱۵۰ سرود موجود در «مزامیر». چقدر کتاب سرود نجات‌دهنده‌مان را می‌شناسیم؟

۱. کتاب مزامیر در طول یک دوره‌ی هزار ساله نوشته شده است.

مزمور ۹۰، که به موسی نسبت داده شده، احتمالاً قدیمی‌ترین مزموری است که حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد نوشته شده است. تعیین زمان دقیق سرایش آخرین مزمور دشوار است، اما مزمور ۱۲۶ که با این عبارت آغاز می‌شود: «وقتی خداوند بخت صهیون را بازگرداند، ما مانند کسانی بودیم که خواب می‌بینند»، احتمالاً به بازگشت اسرائیل از تبعید در سال ۵۳۷ پیش از میلاد اشاره دارد.

۲. تقریباً ۴۰ درصد از مزامیر، مرثیه هستند.

از ۱۵۰ مزمور، پنجاه و نه مزمور، مرثیه هستند؛ یعنی سرودهایی که با لحنی معنوی و الهیاتی آکنده از اندوه سروده شده‌اند. مزامیر شادی و سرور ناب نیز وجود دارند، مانند مزمور ۴۷. اما چرا این همه مرثیه؟ زندگی ایمانی، چه در سطح فردی و چه جمعی، در جهانی سقوط کرده جریان دارد و با مخالفت جسم، دنیا و شیطان روبروست. عیسی به شاگردان خود گفت: «در جهان، دچار محنت خواهید شد» (یوحنا ۱۶: ۳۳). مزامیر، بیانگر قلبیِ مبارزات، غم‌ها، خستگی‌ها، سرگشتگی‌ها و شکست‌هایی هستند که تجربه‌ی روزانه‌ی هر ایمان‌داری است. به این کلمات از مزمور ۴۴ بیندیشید:

 تمامیِ روز بر خدا فخر خواهیم کرد،

و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سِلاه.

لیکن الان تو ما را دور انداخته و رسوا ساخته‌ای

و با لشکر‌های ما بیرون نمی‌آیی.

و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای

و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای

و ما را در میان امّت‌ها پراکنده ساخته‌ای. (مزامیر ۴۴: ۸-۱۱)

عیسی این کلمات را هنگامی که در حضور پدر خود، به نمایندگی از قومش ایستاده بود، می‌سرود. یا به این کلمات از مزمور ۵۱، سرود توبه‌ی داوود پادشاه پس از تراژدی گناهش با بَتْشَبَع، فکر کنید:

ای خدا به حسب رحمت خود بر من رحم فرما؛

به حسب کثرت رأفت خویش،

گنا‌هانم را محو ساز.

مرا از عصیانم به کلی شست و شو ده

و از گناهم مرا طاهر کن.

زیراکه من به معصیت خود اعتراف می‌کنم

و گناهم همیشه در نظر من است. (مزامیر 51: 1-3 )

مرثیه‌های فراوان در مزامیر، به ایمان‌دارانی که در ورطه‌ی مشکلات هستند یا آزمایش‌هایی را تجربه می‌کنند، این امکان را می‌دهد تا با کلماتی الهام‌شده از روح‌القدس، مبارزات و غم‌های دل‌هایشان را بیان کنند. این مرثیه‌های بسیار، درمان‌های روحانی هستند که به اطمینان‌بخشی و تنظیم دوباره‌ی قلب‌های مضطرب فرزندان خدا کمک می‌کنند.

۳. مزامیر همه درباره مسیحا-پادشاه وعده داده شده خدا، عیسی مسیح، هستند.

بسیاری از مسیحیان می‌توانند به مزامیر بسیاری اشاره کنند که به‌وضوح درباره‌ی مسیحا-پادشاه موعود خدا سخن می‌گویند. به مزمور ۲ فکر کنید: «خداوند به من گفت: تو پسر من هستی؛ امروز تو را زاییده‌ام»، یا مزمور ۴۱: «و آن دوست خالص من که بر او اعتماد می‌داشتم که نان مرا نیز می‌خورْد، پاشنه‌ی خود را بر من بلند کرد» (که عیسی در یوحنا ۱۳: ۱۸ آن را نقل می‌کند). اما شهادت مزامیر درباره‌ی عیسی، بسیار بزرگ‌تر و گسترده‌تر از یک آیه این‌جا و آن‌جاست.

هنگامی که سایه‌ی صلیب شروع به گستردن تاریکی شوم خود بر روح انسانی عیسی کرد، او از رهبران مذهبی که در حال توطئه‌چینی برای مرگ او بودند، این سؤال را پرسید:

«نظر شما درباره‌ی مسیح چیست؟ او پسر کیست؟» آن‌ها به او گفتند: «پسر داوود.» او به آن‌ها گفت: «پس چگونه است که داوود، در روح، او را خداوند می‌خواند و می‌گوید:

«خداوند به خداوند من گفت: «به دست راست من بنشین، تا دشمنانت را زیر پای تو بگذارم»؟

پس اگر داوود او را خداوند می‌خواند، چگونه او پسر اوست؟» (متی ۲۲: ۴۱-۴۴؛ نقل قول از مزمور ۱۱۰: ۱)

شهادت مزامیر درباره‌ی عیسی، در ذهن او هنگامی که بر صلیب آویخته شده بود و داوری عادلانه‌ای را که گناه ما سزاوار آن بود، تحمل می‌کرد، مهم‌ترین چیز بود، چنانکه فریاد زد: «ایلی ایلی لَما سَبَقْتِنی. یعنی الهی الهی مرا چرا ترک کردی؟» (متی ۲۷: ۴۶؛ نقل قول از مزمور ۲۲: ۱).

به سخنان عیسی به شاگردانش پس از رستاخیز او فکر کنید: «همین است، سخنانی که وقتی با شما بودم گفتم ضروری است، که آنچه در تورات موسی و صحف انبیا ‌و زبور درباره‌ی من مکتوب است، به انجام رسد. و در آن وقت ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب را بفهمند» (لوقا ۲۴: ۴۴-۴۵).

مزامیر در تمامیت خود، درباره‌ی مسیحا-پادشاه موعود خدا سخن می‌گویند. او «مرد مبارک» است که نمونه‌ی کاملی از زندگی عادلانه‌ای است که مزمور ۱ به تصویر می‌کشد. او پادشاهی است که دشمنانش زیر پایش قرار خواهند گرفت (مزامیر ۲؛ ۱۱۰: ۱). او رنج‌کشیده‌ی عادلی است که مظهر اعتماد به خداوند است (مزمور ۲۲).

مزامیر، زندگی ایمان را با صداقتی سوزان به تصویر می‌کشند. آن‌ها به‌طور تکان‌دهنده‌ای به ما یادآوری می‌کنند که الگوی مرگ و رستاخیز که در انسانیت مقدس خداوند عیسی مسیح حک شده بود، همان الگویی است که روح‌القدس می‌کوشد تا در زندگی همه‌ی فرزندان خدا بازسازی کند. کتاب مزامیر، کتاب سرودی الهام‌شده از سوی خداست که اوج و فرودها، پیروزی‌ها و تراژدی‌های قوم عهد خدا را در طول یک هزاره بازتاب می‌دهد. جان کلوین، مزامیر را «کالبدشکافی تمامی بخش‌های روح» توصیف کرده است. بیایید کتاب سرود نجات‌دهنده را بخوانیم، مبادا در خطر فقیر ساختن پرستش خود و محروم کردن خودمان از معنویت غنی موجود در سرودهای آن قرار گیریم.

این مقاله بخشی از مجموعه «هر کتاب از کتاب‌مقدس: ۳ نکته‌ای که باید بدانید» است.