چگونه اناجیل را مطالعه کنیم؟

اناجیل چهار روایت هستند که «انجیل»—یعنی زندگی، مرگ و قیام مسیح—را بازگو می‌کنند. با این حال، اغلب به‌درستی خوانده نمی‌شوند یا آن‌چنان که باید، مورد توجه قرار نمی‌گیرند. در ادامه چهار توصیه‌ی کلی ولی عملی برای خواندن اناجیل ارائه می‌شود.

۱. هر آیه و هر بخش را در پرتو هویت و پیام عیسی بخوانید

ما اغلب دچار این خطا می‌شویم که تمرکز خود را بر شخصیت‌های فرعی (مانند شاگردان، بارتیما، مریم مجدلیه) می‌گذاریم و نه بر خود عیسی. خدمت زمینی عیسی احتمالاً حدود سه سال طول کشید و او در این مدت تعلیم داد، شفا بخشید و با صدها—اگر نگوییم هزاران—نفر تعامل داشت. در یوحنا ۲۱: ۲۵ آمده است: «و کارهای دیگر بسیار نیز عیسی کرد که اگر یکایک نوشته شود، گمان نمی‌کنم که جهان خود گنجایش آن کتاب‌ها را داشته باشد.» نکته این است که هر انجیل تنها بخشی از خدمت عیسی را به ما می‌دهد؛ بخشی که نماینده‌ی کل خدمت اوست. برای مثال، لوقا بیست‌ویک معجزه و یوحنا هشت معجزه را ثبت کرده است. این چهار انجیل با مهارت، زندگی مسیح را روایت می‌کنند و مهم‌ترین وقایع را دربر می‌گیرند. ما باید دقت کنیم که نویسندگان اناجیل چگونه داستان عیسی را از طریق روایت، شخصیت‌ها، طرح داستان، جغرافیا و ارتباط آن با عهدعتیق بیان می‌کنند.

۲. اناجیل را نه تنها در ارتباط با مسیح، بلکه در پیوند با عهدعتیق بخوانید

هیچ آیه‌ای را نمی‌توان جدا از صحنه‌ی بزرگ رستگاری فهمید. متی شجره‌نامه‌ی خود را در متی ۱: ۱ با اشاره‌ای به پیدایش ۲: ۴ آغاز می‌کند. یوحنا ۱: ۱‐۵ با قرار دادن عیسی در بطن رویداد آفرینش در پیدایش ۱‐۲ شروع می‌شود. افزون بر این، چهار انجیل هزاران بار از عهدعتیق به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم—چه از طریق نقل‌قول آشکار، چه اشاره و چه شباهت‌های مفهومی—استفاده می‌کنند. اناجیل کار شگفت‌انگیزی انجام می‌دهند: آن‌ها تاریخ کیهان و داستان اسرائیل را از رهگذر خدمت مسیح ثبت می‌کنند. به بیان ساده، اناجیل را باید با نگاهی به ارجاعات عهدعتیق خواند. تعلیم دادن اناجیل بدون بررسی رابطه‌ی مسیح با عهدعتیق، محتوای متی، مرقس، لوقا و یوحنا را تهی می‌کند.

۳. اناجیل را در کنار هم بخوانید—چهار انجیل به‌دلیلی وجود دارند

اناجیل، پرتره‌هایی از مسیح هستند که هر کدام زاویه‌ای اندک متفاوت دارند. یکی از راه‌های شناخت ویژگی‌های هر انجیل، استفاده از یک «هماهنگ‌نامه‌ی اناجیل» است. هماهنگ‌نامه، بخش‌های مشابه در اناجیل را کنار هم قرار می‌دهد و بیشترِ این مواد مشترک، در متی، مرقس و لوقا یافت می‌شود. هنگام بررسی یک بخش در اناجیل هم‌نوا، شباهت‌ها و تفاوت‌های هر روایت را مشخص کنید. با مقایسه‌ی شیوه‌ی بازگویی هر نویسنده، می‌توانیم دریابیم که هر کدام چگونه همان رویداد را با تأکیدات خاص خود بیان کرده است. این تأکیدات منحصربه‌فرد، مقاصد و الهیات هر نویسنده را روشن می‌کند. بسیاری از مسیحیان هرگز اناجیل را این‌گونه نخوانده‌اند، اما اگر چنین کنند، گنجی گران‌بها نصیبشان خواهد شد.

۴. آموخته‌های خود را به‌کار ببندید

لوقا به تئوفیلُس، که یک ایماندار بود، اطلاع می‌دهد که انجیل خود را نوشت «تا از صحت مطالبی که تعلیم یافته‌ای یقین حاصل کنی» (لوقا ۱: ۴؛ همچنین یوحنا ۲۰: ۳۱ را ببینید). منظور از «مطالب تعلیم‌یافته» احتمالاً خطوط کلی زندگی، مرگ و قیام عیسی است. لوقا روایت خود را می‌نویسد تا ایمان تئوفیلُس و کلیسا را تقویت کند. به عبارت دیگر، انجیل لوقا باعث رشد ایمان ایمانداران می‌شود. شناخت ساختار و جزئیات روایت، اعتماد ما به مسیح را عمیق‌تر و محبت ما به خدا را بیشتر می‌کند.افزون بر این، ما در قرن بیست‌ویکم بخشی از یک جامعه‌ی عهدی واحد هستیم—جماعتی از ایمانداران که از عدن تا اورشلیم جدید امتداد دارد. ما باید اناجیل را همچون میراث خود بخوانیم. هرچند دو هزار سال از مخاطبان اصلی فاصله داریم، خدا هنوز از طریق این چهار سند گران‌بها با ما سخن می‌گوید.
ما باید همه‌ی اناجیل را در پرتو مسیح، در پیوند با عهدعتیق، به‌عنوان یک داستان چهارگانه، و با به‌کاربستن حقایق آن‌ها در زندگی‌مان بخوانیم. چنین خواندنی، شناخت ما از مسیح را عمیق‌تر می‌کند و انگیزه‌ی ما را برای زندگی کردن برای او افزایش می‌دهد.