عالی‌ترین منفعت
4 آوریل 2024
دل و ذهن
11 آوریل 2024شبانی از طریق دعا
پولس رسول نگران شبانی و رهبری درست کلیسای افسس بود. او برای این منظور در آنجا زحمت کشید، مشایخ کلیسا را تعلیم داد و نامه‌هایی به کلیسا و شبان آن، تیموتائوس نوشت. اما پولس چگونه در غیاب خود این جماعت را شبانی کرد؟ از طریق دعا.
سال‌ها پس از تأسیس این کلیسا، پولس در نامه‌ای که از زندان برایشان می‌نویسد، دعاهای خود را برای آنان شرح می‌دهد: «باز نمی‌ایستم از شکر نمودن برای شما و از یاد آوردن شما در دعاهای خود» (افسسیان ١: ۱۶). پولس برای این کلیسا همچون چشمه‌ای همیشه جوشان از دعا بود. رهبران کلیسا چگونه می‌توانستند همانند پولس، همواره غرق در دعا برای کلیسا باشند؟
او مقدمه‌ای به روایت دعاهایش می‌افزاید و می‌گوید دلیلی برای این نحوه دعای او وجود داشته است (افسسیان ١: ۱۵). این دلیل چه بود؟ پولس در آیات آغازین افسسیان، به نجات توسط خدای تثلیث شهادت می‌دهد: این مقدسین در محبت، از سوی پدر انتخاب شدند، با خون پسر خریداری شده و با قدرت روح‌القدس مُهر شده‌اند (افسسیان ١: ٣-١٤). در نتیجه، پولس دعاهای تثلیثی خود را ادامه داده و می‌گوید، «تا خدای خداوند ما عیسی مسیح که پدر ذوالجلال است، روح حکمت و کشف را در معرفت خود به شما عطا فرماید» (افسسیان ١: ٧).
شادی پولس پس از شنیدن گزارش کار پدر، پسر، و روح‌القدس در جماعت افسس، او را برمی‌انگیزد تا برای مکاشفاتی بس عظیم‌تر درباره‌ی این نجات دعا کند (افسسیان ١: ۱۵-۱۶). مشایخ اغلب به خوبی درباره‌ی شگفتی نجات خدا در کار قومش تأمل نموده‌اند. این عمل، قلب آنها را به دعا وامی‌دارد.
یک پیوریتن، به نام ویلیام گورنال می‌گوید: «یک کودک از طریق هنر و یا نمونه و الگو، گریه کردن را نمی‌آموزد، بلکه این کار او غریزی و ذاتی است. کودک درحالی‌که گریه می‌کند، وارد جهان می‌شود». مسلماً هیچ پدر یا مادری فرزندش را به کلاس نمی‌برد تا گریه‌کردن را به آنان آموزش بدهند. گورنال از این حقیقت استفاده می‌کند تا درباره‌ی دعا تعلیم دهد: «دعاکردن درسی نیست که از طریق قوانین هنر فراگرفته شود، بلکه از اصول اساسی زندگی جاری می‌شود.»
پولس با مشاهده‌ی اصل زندگی نجات‌بخش به‌صورت عملی در افسسیان، به دعا ترغیب می‌شود. او از روح‌القدس خواست چشمان دل ایشان را نورانی‌تر ساخته تا به تمام آنچه در مسیح یافته‌اند، پی ببرند. درست مثل زمانی که بر لبه‌ی پرتگاه گرند کانیون می‌ایستید و زبان شما از وصف عظمت و زیبایی آن قاصر است، نمی‌توانید به کلیسایی که مسیح بنا کرده و آن را خریده نگاه کنید و برای آن دعا نکنید.
پولس این دعاها را انجام داد تا کلیسا از نظر تجربی سه حقیقت شگفت‌انگیز را درک کند (افسسیان ١: ۱۸-۱۹). او می‌خواست که ایشان امید دعوت خود را به‌عنوان مسیحیان بشناسند و دل آنان یقین داشته باشد که «زیرا در نعمتها و دعوت خدا بازگشتن نیست» (رومیان ١١: ٢٩). همچنین، دعا کرد که از تمام این میراث شگفت‌انگیز بهره‌مند شوند تا هر روز به‌عنوان شهروندان آسمان زندگی کنند. او در نهایت، مشتاق این بود که ایشان با گریختن از تقصیر و قدرت گناه، عظمت قدرت رستاخیز مسیح را تجربه کنند. .
همان خدای تثلیثی که کلیسا را نجات داد، شبانان آن را به دعا برای کار مستمر تثلیث فراخواهد خواند.
این مقاله در وب‌سایت لیگونیر منتشر شده است.
