۳ نکته‌ای که باید در مورد اول قرنتیان بدانید

۱. کلیسای قرنتیان مملو از چالش‌ها بود.

پولس رسول بنیان‌گذار کلیسای قُرِنْتُس بود. او ابزاری بود که خداوند برای ایجاد این کلیسا به کار برد. در دومین سفر بشارتی خود، در اوایل دهه‌ی ۵۰ میلادی، به این شهر که بر روی گذرگاه زمینی متصل‌کننده‌ی سرزمین اصلی اَخائیّه به پلوپونز در جنوب قرار داشت، رسید. قرنتس شهری پررونق با دو بندر (لِخائیم و کَنْخَرِیه) و جمعیتی حدود ۱۵۰,۰۰۰ نفر بود. این شهر پرجمعیت، بت‌پرست و غرق در فساد اخلاقی و زنا بود.

پولس خدمت خود را در کنیسه آغاز کرد، اما پس از افزایش مخالفت‌ها، به خانه‌ی تیتیوس یُوسْتُس، که خدا را می‌پرستید، نقل مکان کرد. بدون شک، او در بازار و سایر نقاط شهر نیز خدمت می‌کرد. "و بسیاری از اهل قُرِنْتُس چون شنیدند، ایمان آورده، تعمید یافتند." (اعمال رسولان ۱۸: ۸). خداوند در رؤیایی شبانه، پولس را تشویق کرد که بی‌باکانه خدمت خود را ادامه دهد، زیرا افراد زیادی در شهر بودند که هنوز ایمان نیاورده بودند. او یک سال و نیم در آنجا ماند. بنابراین، کلیسا باید جامعه‌ای بزرگ شامل بت‌پرستانی که ایمان آورده بودند و گروهی کوچک‌تر از یهودیان بوده باشد. پولس خود را پدر روحانی آنها می‌نامد (اول قرنتیان ۴: ۱۵).

با این حال، این کلیسا مکانی دشوار برای خدمت بود. برخی از اعضای آن قبلاً در انحرافات جنسی که قرنتس به آن شهره بود، غرق بودند، و برخی دیگر بت‌پرست، دزد و دائم‌الخمر بودند (اول قرنتیان ۶: ۹-۱۱). علاوه بر این، پولس از آنها به‌عنوان شیفته‌ی حکمت یونانی (اول قرنتیان ۲: ۴-۵)، نابالغ (اول قرنتیان ۳: ۱)، متکبر (اول قرنتیان ۴: ۶)، مغرور (اول قرنتیان ۵: ۲)، لاف‌زن (اول قرنتیان ۵: ۶)، بی‌ملاحظه (اول قرنتیان ۶: ۱؛ ۱۱: ۲۱-۲۲) یاد می‌کند. چگونه پولس به این افراد در چنین شرایطی خدمت می‌کرد؟

نکته‌ی قابل‌توجه این است که پولس از همان ابتدای نامه، خدا را برای آنها شکر می‌کند، آنان را تحسین می‌کند، و تأکید می‌کند که از هیچ موهبت روحانی محروم نیستند (اول قرنتیان ۱: ۴-۷). بعدها، او تصریح می‌کند که قصدش شرمسار کردن آنها نیست، بلکه به‌عنوان فرزندان محبوب خود، آنها را نصیحت می‌کند (اول قرنتیان ۴: ۱۴). محبّت شبانی او در سراسر نامه مشهود است. آخرین سخنان او در این رساله چنین است: "محبّت من همواره با همه‌ی شما که با عیسی مسیح متّحد هستید باشد. آمین." (اول قرنتیان ۱۶: ۲۴).

۲. اول قرنتیان محتوای متنوع‌تری نسبت به سایر رساله‌های پولس دارد.

جِی. گِرِشام مِیچِن، نوشت: "رساله‌ی اول قرنتیان بیش از هر کتاب دیگری در عهدجدید، اطلاعاتی درباره‌ی مسائل داخلی کلیسای رسولان ارائه می‌دهد. این رساله به‌تنهایی مشکلات عملی کلیسای اولیه را در تنوعی حیرت‌انگیز شرح می‌دهد."^۱ مطالعه‌ی این نامه طیف گسترده‌ای از موضوعات را آشکار می‌کند. پولس از طریق دو گزارشی که دریافت کرده بود از این مسائل مطلع شد: گزارشی از خلوئی که توسط برخی از "اعضای خانواده‌"، احتمالا خادمانش، ارسال شده بود (اول قرنتیان ۱: ۱۱)، و گزارشی دیگر از اِستیفان، فرتوناتوس و اَخائیکاس، احتمالاً به شکل نامه‌ای از کلیسا (اول قرنتیان ۱۶: ۱۷).

این کلیسا با مشکلات و چالش‌های بسیاری روبه‌رو بود، از جمله گروه‌های تفرقه‌انگیز (اول قرنتیان ۱: ۱۱-۱۲)، رابطه‌ی جنسی نامشروع که حتی برای کافران هم تکان‌دهنده بود (اول قرنتیان ۵: ۱)، دعاوی کوچک که به‌صورت عمومی مطرح می‌شدند (اول قرنتیان ۶: ۱)، نیاز به تعلیم درباره‌ی ازدواج و طلاق (اول قرنتیان ۷)، اختلافات درباره‌ی خوردن گوشتی که برای بت‌های کافران قربانی شده بودند (اول قرنتیان ۸: ۱-۱۱: ۱)، موضوعات مربوط به پرستش و استفاده از عطایای روحانی (اول قرنتیان ۱۲-۱۴) و انکار واقعیت رستاخیز توسط برخی در کلیسا (اول قرنتیان ۱۵: ۱۲). این فهرست تنها بخشی از چالش‌های این کلیسا بود، و بدون شک موضوعات دیگری نیز وجود داشت. کلیسای قُرِنْتُس پرسش‌ها و نگرانی‌های گسترده‌ای داشت که نیازمند پاسخ‌های دقیق و شبانی از سوی پولس بود.

۳. اگرچه قرنتیان و مشکلات آنها از نظر زمانی و فرهنگی تا حد زیادی از ما دور و جدا هستند، اما نحوه تعامل پولس با آنها کاملاً به ما ارتباط پیدا می‌کند.

بار دیگر، مشاهده مِیچِن قابل توجه است:

«رساله‌ی اول قرنتیان به مشکلات خاص کلیسای اولیه می‌پردازد. آن مشکلات، مشکلات ما نیستند… اما پولس این توانایی شگفت‌انگیز را داشت که حتی مسائل جزئی را در پرتو اصول ابدی بررسی کند. نکته‌ی حیرت‌انگیز این رساله این است که هر پرسشی که در آن مطرح می‌شود، با معیار حقیقت انجیل ارزیابی می‌شود. از این رو، ارزش این رساله همیشگی است. چالش اصلی در زندگی مسیحی این است که چگونه می‌توان اصول والای انجیل را در زندگی روزمره به کار بست. این مشکل را نمی‌توان به طور کامل برای کسی حل کرد، چرا که زندگی مملو از پیچیدگی‌ها و فراز و نشیب‌هاست. اما راهکار آن در رساله‌ی اول قرنتیان آمده است.» ^۲

این یادآوری خوبی است که هر مسیحی، در هر عصری، باید پیوسته در تلاش باشد تا آموزه‌های کتاب‌مقدّس را در زندگی خود به کار بندد. برای دستیابی به این هدف، نیازمند راهنمایی هستیم. استفاده از یک کتاب‌مقدّس تفسیری خوب، مانند کتاب‌مقدّس تفسیری اصلاحات، می‌تواند بسیار مفید باشد. افزون بر این، تفسیرهای متنوعی نیز در آن وجود دارند که از تفاسیر ساده تا تفسیرهای عمیق و تخصصی را شامل می‌شوند. کیت ماتیسون، تیم چالیز و دیگران، موضوعات ارزشمندی از بهترین تفاسیر را گردآوری کرده‌اند. با این حال، بزرگ‌ترین یاری‌رسان ما، خداوند است. مزمور ۱۱۹: ۱۸ دعایی است که می‌توانیم هنگام خواندن و مطالعه‌ی کتاب‌مقدس زمزمه کنیم: "چشمان مرا بگشا تا از شریعت تو چیزهای عجیب بینم."

۱. جِی. گِرِشام مِیچِن، عهد جدید: مقدمه‌ای بر ادبیات و تاریخ آن (ادینبورگ: انتشارات بیرق راستی، ۱۹۷۶)، ۱۳۱.

 ۲. همان، ۱۳۴.

این مقاله بخشی از مجموعه «هر کتاب از کتاب‌مقدس: ۳ نکته‌ای که باید بدانید» است.

این مقاله در وب‌سایت لیگونیر منتشر شده است.