۵ نکته‌ای که باید در مورد داوود بدانید

داود، پادشاه اسرائیل، برای بسیاری از چیزها شناخته شده است، از ایمان عجیب خود قبل از جولیات، تا گناهان بسیار بد خود  علیه بَتْشَبَع‌ و شوهرش، و مزامیر خالصانه خود در مورد ستایش و توبه. در اینجا پنج نکته در مورد داود وجود دارد که باید بدانید.

۱. داود از نسل غیر یهودی بود.

داود پسر یسی از قبیله یهودا بود، اما شجره‌ی او اصیل نبود. مانند عیسی، او گناهکاران قابل توجهی و حتی یک غیر یهودی در تاریخ خانوادگی خود داشت (پیدایش ۳۸؛ روت ۴: ۱۷). روت جد مادی او یک غیریهودی بود، او موآبی‌ای منحصر به فرد بود که به مادر زن یهودی خود اعلام کرد: «قوم تو قوم من و خدای تو خدای من خواهد بود» (روت ۱: ۱۶). این به ما یادآوری می‌کند که عظمت در قوم خدا به کسانی که دارای شجره‌نامه‌ای "اصیل" هستند محدود نمی‌شود، همانطور که برای کسانی که با آنها هستند نیز، تضمین نمی‌شود.

۲. داود یک پادشاه غیر منتظره بود.

اولین پادشاه اسرائیل به‌دلیل ظاهر فیزیکی خود شناخته شده است - شائول بسیار بلند قامت بود (اول سموئیل 9: 2) - اما داود از نظر ظاهری آنطور شناخته شده نبود. او کوچک‌ترین پسر از میان هشت پسر خانواده بود، و هنگامی که سموئیل برای اولین بار به خانه یسی آمد تا یک پادشاه جدید را به جای شائول تدهین کند، او مطمئن است که الیآب، برادر بزرگ داود، انتخاب خواهد شد (اول سموئیل ۱۶: ۶). اما خدا به او می‌گوید که به قد یا ظاهر نگاه نکند، چون او پادشاهان را بر اساس قد انتخاب نمی‌کند. او به قلب آنها نگاه می‌کند و داود از میان بقیه برجسته‌تر است، زیرا «خداوند به‌جهت خویش مردی موافق دل خود طلب نموده است» (1 سموئیل 13: 14). با این وجود، یسی باعث می‌شود هر هفت برادر داود از حضور سموئیل عبور کنند و رد شوند، قبل از اینکه داود را از شبانی گوسفندان فراخواند (اول سموئیل 16: 10-13).

۳. داود در قلب خود یک شبان بود.

شغل داود قبل از تبدیل شدن به یک سرباز در ارتش شائول این بود که از گوسفندان پدرش نگهداری دارد. قابل توجه است که او در دفاع از گله‌ی خود، شیرها و خرس‌ها را کشت، نه تنها از راه دور یا با یک فلاخن، بلکه گاهی اوقات با گرفتن انها "با ریش" و ضربه زدن به آنها (1 سموئیل 17: 35). به نظر می‌رسید که او واقعا نیازهای آنها را می‌داند و از گوسفندان خود مراقبت می‌کند، و این کاملا زمانی که او به مراقبت از قوم حرکت می‌کرد، صدق می‌کرد (مزامیر 78: 70-72). قلب چوپانی و تجربه‌ی داود، تصویری از مراقبت کامل خدا از گوسفندانش را برای او فراهم کرد که داود در مزمور ۲۳ به طور شگفت‌انگیزی آن را ثبت می‌کند. ما همچنین می‌بینیم که هنگامی که ناتان، داود را در مورد گناهش با بَتْشَبَع‌ روبرو می‌کند، او آن را با گفتن یک داستان در مورد یک مرد فقیر و بره‌ی کوچکش مطرح می‌کند  (2 سموئیل 12).

۴. داود سعی کرد معبد سلیمان را بسازد.

در نهایت، هنگامی که داود به‌عنوان پادشاه در اورشلیم ساکن شد، متوجه شد که در یک خانه‌ ساخته شده از سرو زندگی می‌کند، اما صندوق عهد خدا تنها در یک خیمه قرار دارد. پس او تصمیم گرفت خانه‌ای برای خدا بسازد، اما خدا او را متوقف کرد. در عوض، خدا به داود می‌گوید که او برای خدا یک خانه خواهد ساخت - البته نه تنها یک خانه با ساختار فیزیکی، بلکه یک خاندان که با کسی که برای همیشه و ابد سلطنت خواهد کرد، به اوج خواهد رسید (2 سموئیل 7: 1-17). بنابراین، ساخت معبد به پسر داود سلیمان سپرده شد. ما بعدا یاد می‌گیریم که خدا داود را از ساختن معبد باز داشت، زیرا او یک مرد جنگی بود و خون زیادی ریخته بود (1 تواریخ ۲۸: ۲-۳). با این وجود، داود تقریبا همه چیز را برای سلیمان آماده کرد تا کار را اجرا کند (1تواریخ ۲۲: ۵).

۵. داود منتظر یک پسر بزرگ‌تر بود.

داود وعده‌ی خدا به او در مورد یک خانه‌ی ابدی را با شادی و قدردانی دریافت کرد (۲ سموئیل ۷: 18-29). اما داود متوجه شد که یکی از ذریّت او، خداوند او خواهد بود، که او در مزمور 110 اینطور بیان می‌کند: «یَهْوِه به خداوند من گفت، به‌دست راست من بنشین تا دشمنانت را پای انداز تو سازم.» عیسی این مزمور را به عنوان شواهدی از شناخت و درک داود نقل قول می‌کند که یکی از پسران آینده‌ی نسل او، بر حسب جسم نیز "خداوند" او (علاوه بر خداوند خدای او) خوانده خواهد شد و بنابراین بزرگ‌تر از هر فرزند صرفا طبیعی (مرقس 12: 35-37) خواهد بود.

این مقاله بخشی از مجموعه 5 نکته‌ای که شما باید بدانید است.

این مقاله در وب‌سایت لیگونیر منتشر شده است.