۵ نکته‌ای که باید در مورد روح‌القدس بدانید

عیسی گفت: «و من به شما راست می‌گویم که رفتن من برای شما مفید است، زیرا اگر نروم تسلی دهنده نزد شما نخواهد آمد» (یوحنا ۱۶: ۷). من نمی‌خواهم به شما اطلاعاتی بدهم که با آن آشنایی کامل دارید، بنابراین اجازه دهید به طور خلاصه پیش‌زمینه‌ای درباره این آیه ارائه دهم. شما می‌‌دانید که کلمه یونانی که در اینجا به عنوان «تسلی‌ دهنده» ترجمه شده، parakletos است. این اصطلاح از نظر تخصصی، بعد قانونی دارد؛ به کسی اشاره دارد که مدافع یا وکیل است. در زمینه گسترده‌تر، مفهوم آسایش، محافظت، مشاوره و راهنمایی را می‌‌رساند. عیسی همچنین در یوحنا 14 از روح به عنوان تسلی‌ دهنده صحبت کرد و او را به عنوان «روح راستی» معرفی کرد (یوحنا ۱۴: ۱۷؛ ۱۶: ۱۳).

فکر می‌‌کنم بهتر است درباره‌ی هویت این تسلی‌ دهنده یک سری حقایق را با آب و تاب بیان کنم.

۱. روح‌القدس شخصی منحصر به فرد است.

در وهله‌ی نخست، باید توجه کنیم که روح‌القدس یک شخص منحصر به فرد است و نه صرفاً یک قدرت یا تأثیر. از او به عنوان «او» صحبت می‌‌شود، نه «آن». این موضوع مهمی است زیرا اگر با دقت به صحبت‌های مردم گوش دهید، حتی در جماعت خود نیز ممکن است بشنوید که روح‌القدس به شکل خنثی خطاب شود. حتی ممکن است خودتان این کار را انجام دهید. اگر این کار را کردید، امیدوارم بلافاصله زبان خود را گاز بگیرید. باید درک کنیم که روح خدا، سومین شخص تثلیث، دارای شخصیت است. او به عنوان یک شخص، ممکن است محزون شود (افسسیان ۴: ۳۰)، ممکن است از نظر اجرای اراده خود خاموش شود (اول تسالونیکیان ۵: ۱۹)، و ممکن است با مخالفت روبرو شود (اعمال رسولان ۷: ۵۱).

2. روح‌القدس هم با پدر و هم با پسر یکی است.

دوم اینکه، روح‌القدس هم با پدر و هم با پسر یکی است. به بیان الهیاتی، او با خدا برابر و مثل او ازلی و ابدی است. وقتی گفتگوی بالاخانه را می‌‌خوانیم، می‌‌بینیم که روح‌القدس از طرق پدر و پسر فرستاده شد (یوحنا ۱۴: ۱۶؛ ۱۶: ۷) و روح از جانب هر دوی آنان آمد و عمل کرد. بنابراین کار روح‌القدس هرگز در کتاب‌مقدس جدا از شخص و کار مسیح یا اراده‌ی ازلی پدر به ما داده نشده است. هر گونه تلاشی که برای تعریف نمودن روح در مفهوم رمزی یا عرفانی و جدا از کتاب‌مقدس، ما را به بیراهه و در نهایت به بن بست می‌‌کشاند.

3. روح‌القدس عامل خلقت بود.

سوم اینکه، روح‌القدس عامل خلقت بود. در روایت خلقت در همان ابتدای کتاب‌مقدس، به ما گفته شده: «در ابتدا، خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید. و زمین تهی و بایر بود و تاریکی بر روی لجه. و روح خدا سطح آب‌ها را فرو گرفت» (پیدایش ۱: ۱-۲). کلمه عبری که در اینجا به عنوان «روح» ترجمه شده است،ruach  روآخ، می‌‌باشد که می‌‌تواند به معنای «نَفَس» نیز باشد. روآخ الوهیم، «نفس خدای متعال»، عامل خلقت است. در اینجا غیر مادی بودن روح مطرح نیست، بلکه قدرت و انرژی او مدنظر است. تصویر انرژی خداست که با نفس خود خلق می‌‌کند. به عنوان مثال، جهان ها را به وجود می‌‌آورد و ستارگان را در آسمان قرار می‌‌دهد. بنابراین، وقتی اشعیا ۴۰: ۲۶ را می‌‌خوانیم و این سؤال مطرح می‌‌شود که «چه کسی اینها را آفریده است؟» در پیدایش ۱: ۲ پاسخ را می‌‌یابیم—روح قدرت مقاومت ناپذیری است که خدا به وسیله‌ی آن هدف خود را به انجام می‌‌رساند.

به طور غیرمستقیم، یکی از سؤالات دانشمندان عهدقدیم این است که تا چه حد می‌‌توانیم شخصیت متمایز خدای روح‌القدس را از عهدقدیم کشف نماییم. به عبارت دیگر، آیا ما می‌‌توانیم ماهیت اقنوم او را تنها در عهدقدیم درک کنیم؟ وقتی پیدایش 1 را می‌‌خوانیم، با توجه به تمام آنچه متعاقباً آشکار شده، می‌‌توان اشاره‌ای واضح و متمایز به شخص سوم تثلیث را دید.

سینکلر بی فرگوسن در کتاب خود تحت عنوان «روح‌القدس» اشاره می‌‌کند که اگر روح الهی را در پیدایش ۱: ۲ بشناسیم، چیزی را می‌‌یابیم که به باور برخی حلقه مفقوده پیدایش ۱: ۲۶ می‌‌باشد، که خدا گفت: «آدم را بصورت ما و موافق شبیه ما بسازیم.» فرگوسن می‌‌گوید که این یک اشاره پیشین و واضح به روح خدا است که در پیدایش 1: 1-2 کار می‌‌کند.

این موضوع اتفاقاً به ما یادآوری می‌‌کند که خواندن کتاب‌مقدس به عقب مفید است. همانطور که از پشت به جلو می‌‌خوانیم، به حقیقت اصل تفسیری کلاسیک منسوب به آگوستین پی می‌‌بریم: «عهد جدید در [عهد] قدیم پنهان است، و عهد قدیم در عهد جدید آشکار شده است». به عبارت دیگر، ما پیامدهای آن آموزه‌ها و رویدادهایی را که پیش از این در کتاب‌مقدس آمده است، کشف می‌‌کنیم.

۴. روح‌القدس بانی تولد تازه است.

چهارم اینکه، روح‌القدس نه تنها عامل آفرینش، بلکه خلقت تازه‌ی خدا در مسیح است. او بانی تولد تازه است. این موضوع را در یوحنا ۳ ، در رویارویی عیسی و نیقودیموس می‌‌بینیم، که عیسی گفت: «‌آمین، آمین به تو می‌‌گویم اگر کسی از آب و روح مولود نگردد، ممکن نیست که داخل ملکوت خدا شود» (یوحنا ۳: ۵). البته این حقیقت در بقیه کتاب‌مقدس آشکار شده است.

۵. روح نویسنده‌ی کتاب‌مقدس است.

پنجم اینکه، روح نویسنده کتاب‌مقدس است. دوم تیموتائوس ۳: ۱۶به ما می‌‌گوید: «تمامی کتب از الهام خداست.» کلمه‌ی یونانی که در این عبارت به کار رفته، theopneustos است که به معنای «خدا دمید.» در خلقت، روح را داریم که انرژی خود را می‌‌دمد و قدرت خدا را در عمل آفرینش آزاد می‌‌کند. در عمل نجات نیز همین اصطلاح رو داریم و دوباره عمل الهی را می‌‌بینیم که روایت کتاب‌مقدس را به ما می‌‌دهد. آموزه الهام کاملاً با کار خدای روح‌القدس مرتبط است. پطرس این دیدگاه را تأیید می‌‌کند و می‌‌نویسد: «زیرا که نبوت به اراده انسان هرگز آورده نشد، بلکه مردمان به روح‌القدس مجذوب شده، از جانب خدا سخن گفتند» (دوم پطرس ۱: ۲۱). مردانی که کتب کتاب‌مقدس را نوشتند چیزهایی ابداع نکردند و به طور خودکار هم دست به نگارش نزدند. آنها افراد واقعی، در دوران تاریخی و با دی ان ای واقعی بودند که مطابق با شرایط تاریخی و شخصیت خود، دست به نگارش زدند. اما تألیف کتاب‌مقدس دوگانه بود. برای مثال، هم ارمیا بود و هم خدا، زیرا خدا ارمیا را انتخاب و هدایت کرد. خدا در مورد ارمیا گفت: «اینک کلام خود را در دهان تو نهادم» (ارمیا ۱: ۹). او این کار را بدون اینکه شخصیت متمایز ارمیا را نقض کند، انجام داد و ارمیا نیز کلام خدا را نوشت. به همین دلیل است که ما کتاب‌مقدس را مطالعه می‌‌کنیم - زیرا این کتاب نتیجه‌ی الهام روح‌القدس است.

در مورد هویت تسلی دهنده، ما می‌‌توانیم تا بی‌نهایت ادامه دهیم، اما باید به صورت انتخابی عمل کنیم تا جامع. هویت او «تسلی دهنده‌ای دیگر» است. کلمه ای که در اینجا به عنوان «دیگر» ترجمه شده است allos است، نه heteros. عیسی وعده‌ی تسلی دهنده‌ای از همان نوع داد نه از نوعی متفاوت. روح همان است، کسی که دوشادوش می‌‌آید. عیسی گفت: «تا همیشه با شما بماند...با شما می‌ماند و در شما خواهد بود» (یوحنا ۱۴: ۱۶-۱۷). به عبارت دیگر، خدمت او هم دائمی و هم شخصی است.

این مقاله بخشی از مجموعه 5 نکته‌ای که شما باید بدانید است.

این مقاله در وب‌سایت لیگونیر منتشر شده است.