ارمیا ۲۹: ۱۱

ارمیا 29: 11 حاوی وعده‌ی گران‌بهایی است که مسیحیان در سراسر جهان آن را ارج می‌نهند. همچنین احتمالاً در میان تمام آیات کتاب‌مقدس تحت بیشترین سوء‌استفاده قرار گرفته است. ارمیا در این آیه تأیید می‌کند که خدا بر همه چیز کنترل دارد، و علاوه بر این، چیزهایی نیکو برای ما در نظر گرفته است: «زیرا خداوند می‌گوید: فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم که فکرهای سلامتی می‌باشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم.»

کلماتی آرامش‌بخش برای اطمینان‌ یافتن. اما منظور ارمیا چیست؟ برخی این آیه را برگرفته و آن را در مورد خود و دیگران به شکل نادرستی به ‌کار می‌برند. آن‌ها می‌گویند: «خدا شما را دوست دارد و یک نقشه‌ی عالی برای زندگی شما دارد. او مسیر زندگی شما را ترسیم کرده است و شما فقط باید از او اطاعت کنید تا به برکت او داخل شوید.»

برخی پا را فراتر گذاشته و می‌گویند این آیه وعده‌ی یک سعادت زمینی را می‌دهد. سلامتی و ثروت سهم مسیحیان است. ما نباید به دومین بودن بسنده کنیم، زیرا ما فرزندان پادشاه هستیم. در این دیدگاه، رنج و محرومیت نشانه‌ی فقدان ایمان است.

آن‌ها می‌گویند که سه عامل مهم در هنگام خرید ملک عبارتند از «موقعیت مکانی، موقعیت مکانی، موقعیت مکانی». به همین شکل، سه عامل مهم در هنگام درک یک قسمت مشخص از کتاب‌مقدس عبارتند از «زمینه، زمینه، زمینه». وقتی متون جدا از هم هستند، تقریباً می‌توان به آن‌ها هر معنایی را بخشید. اما وقتی در زمینه‌ی متن خوانده شوند معنای مورد نظرشان نمایان می‌شود.

زمینه‌ی متن ارمیا 29: 11 نشان می‌دهد که منظور از آن وعده‌ی عمومی برکت دنیوی نیست. ارمیای نبی پیش از تبعید بابل و در زمان تبعید بابل خدمت می‌کرد، زمانی که پادشاهی جنوبی یهودا به دلیل بی‌وفایی مستمرش به خداوند، دچارِ لعنت عهدِ اخراج از سرزمین وعده شد (تثنیه 28: 36؛ دوم تواریخ 36: 15-21). ارمیا به یهودیان هشدار داده بود که مجازات در راه است، و از آن‌ها درخواست کرد که از بت‌پرستی و اعمال زشت خود توبه کنند. وقتی این کار را نکردند، او نبوت کرد که نبوکدنصر، پادشاه بابل، یهودا و اورشلیم را فتح خواهد کرد و مردم را به تبعید خواهد برد (ارمیا 25: 1-11).

حتی در بین اين نبوت در مورد مجازات، ذره‌ای اميد وجود داشت: تبعيد طولانی خواهد بود، اما دائمی نخواهد بود. خدا قصد داشت قوم خود را تنبیه کند، اما آن‌ها را به کلی نابود نکرد. در واقع آن‌ها را پس از هفتاد سال به سرزمین خود بازگرداند (آیه‌ی 11).

علاوه بر این، خداوند وعده داد که مردم را در دوران تبعیدشان برکت دهد. این برکت وعده داده شده موضوع باب 29 است که محتوای رساله‌ای را می‌رساند که نبی برای مردم در تبعید فرستاده است (29: 1). خدا مردم را تشویق می‌کند که خانه بسازند، ازدواج کنند و فرزندان خود را به ازدواج درآورند، تاکستان بکارند، و «سلامتی آن شهر را بطلبید» (آیات 5-7). این برکات، عکس یا تعلیق لعنت‌های عهد در تثنیه 28: 30-34 است.

خداوند وعده داد که پس از مدتی، آن‌ها را باز خواهد گرداند (ارمیا 29: 10). این زمینه‌ی متن ارمیا 29: 11 است. کار خداوند با قوم عهد خود تمام نشد. آن‌ها را به وفاداری و اطاعت در زمان رنج‌هایشان فراخواند. عنصر اطاعت در این وعده وجود داشت؛ یهودیان باید در انتظار خداوند باشند، به او اعتماد کنند و در‌حالی‌که از معبد و کهانت و قربانی‌ها دور هستند از او پیروی کنند. هنگامی که صبر و اطاعت را آموختند، او آنان را برمی‌گرداند. او به آن‌ها اطمینان داد که نزدیک آن‌ها است و می‌تواند آن‌ها را بازگرداند (آیات 12-14؛ رجوع کنید به 24: 4-7).

ما به سادگی نمی‌توانیم این آیه را مستقیماً نسبت به خودمان کاربردی کنیم. این آیه در اصل برای ما نوشته نشده است. برای گروه خاصی از مردم که در یک مکان خاص در یک زمان خاص زندگی می‌کنند نوشته شده بوده است. آیا این بدان معناست که این آیه اصلاً برای ما مسیحیان کاربرد ندارد؟ نه اینطور نیست. در واقع، کاربرد آن برای ما پر از جلال اما غیر‌مستقیم است.

پولس در مورد عیسی مسیح می‌گوید «چندان که وعده‌‌‌های خدا است، همه در او بلی است» (دوم قرنتیان 1: 20). عیسی اسرائیل حقیقی است، وارث تمام وعده‌های داده شده به قوم عهد قدیم، وارث عادل (مزمور 2: 7؛ اعمال رسولان 2: 16-21؛ 15: 16-17؛ غلاطیان 3: 16). در نهایت، وعده‌ی برکت در حین و پس از تبعید در ارمیا 29: 11 به مسیح داده شد، و در اقامت موقت زمینی او و بازگشت او به مسکن آسمانی او - یعنی زندگی، مرگ، رستاخیز و صعود او - تحقق یافت.

مسیحیان این وعده را نیز به دلیل اتحاد ما با مسیح از طریق ایمان به ارث می‌برند. او متحمل لعنت خدا شد و قانون اطاعت را از طرف ما به انجام رسانده است، و هر آنچه از آنِ اوست بر اساس فیض خدا از آنِ ما می‌شود (افسسیان 1: 11-14). بنابراین، در‌حالی‌که ما در طول اقامت موقت زمینی خود به همین ترتیب رنج خواهیم برد، از طریق کار روح‌القدس برکت خواهیم یافت و با مسیح برخواهیم خاست و از برکات غیرقابل توصیفی در حضور خداوندمان بهره مند خواهیم شد. این در نهایت همان وعده‌ی خداوند در مورد «فکرهایی را که برای شما دارم که می‌دانم فکرهای سلامتی می‌باشند و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم» است. و این بسیار بهتر از هر وعده‌ی سعادت دنیوی است.

این مقاله در مجله تیبل‌‌تاک منتشر شده است.