همسران مشایخ
24 اکتبر 2022
هم اکنون و هنوز نه
28 اکتبر 2022شریعت به‌عنوان بازدارنده
فکر می‌کنم بیشترمان این را تجربه کرده باشیم که در جاده‌ای با سرعت بالاتر از حد مجاز درج شده بر روی تابلو رانندگی می‌کنیم، و ناگهان متوجه ماشین پلیس در کنار جاده می‌شویم. بلافاصله سرعت را تا حد مجاز کاهش می‌دهیم، اما وقتی از کنار ماشین پلیس رد می‌شویم می‌بینیم که ماشین خالی است. صرف وجود قانون که در آن ماشین پلیس خالی از سرنشین تجسم یافته بود، بی‌قانونی ما را حداقل برای یک لحظه مهار کرد.
در قرن شانزدهم، اصلاح‌طلبان پروتستان سه «کاربرد» شریعت خدا را شناسایی کردند: کاربرد مدنی (افساری که فساد ما را مهار می‌کند)، کاربرد آموزشی (آینه‌ای که گناهکاری ما را آشکار می‌کند و ما را به عیسی مسیح به عنوان تنها نجات‌دهنده‌ی گناهکاران نشان می‌دهد) و کاربرد هنجاری (خط کشی که ما را در چگونگی جلب خوشنودی خدا هدایت می‌کند). کلیسا گاهی اوقات عملکرد بازدارندگی شریعت را محدود به افرادی می‌داند که اصلاح نشده‌اند، کسانی که به تهدید مجازات یا ترس از شرمساری نیاز دارند تا نگذارد آن اندازه شرور باشند که می‌توانند باشند اگر با دل‌های سقوط‌کرده‌شان به خود واگذار شوند . بااینحال، تشخیص این نکته بسیار مهم است که شریعت خدا همچنین از سکونت گناه در کسانی که از نو متولد شده‌اند جلوگیری می‌کند، و این کارکرد شریعت یکی از راه‌هایی است که خدا قوم خود را قادر می‌سازد تا آن شهر روی تپه باشند و ما را نجات داده است تا آن باشیم.
اعتقادنامه‌ی وست‌مینستر۶.۱۹ صریحاً به این هدف غالباً نادیده گرفته شده‌ی فرمان‌های خدا برای ایمان‌داران به عیسی می‌پردازد. این اعتراف پس از اذعان به اینکه مسیحیان واقعی «تحت شریعت اعمال نیستند، که با آن عادل یا محکوم شوند»، تأکید می‌کند که کاربردهای هنجاری و آموزشی شریعت در زندگی مقدسین به‌طور مداوم عمل می‌کند. روحانیون وست‌مینسترسپس تأیید می‌کنند که شریعت همچنین به‌عنوان سدی برای جلوگیری از سرازیر شدن سیل بی‌خدایی از درون مسیحیان از آنها مراقبت می کند: «همچنین برای اصلاح‌شدگان کاربرد دارد، تا فساد آنها را مهار کند.» شریعت خدا چگونه ایمان‌داران را مهار می‌کند؟
اولاً، شریعت مستقیماً گناه را منع کرده است. قبل از ایمان آوردن، ما اهمیتی نمی‌دادیم که شریعت خدا گناه را ممنوع کرده است. اکنون که روح خدا در ما ساکن است، صرف این واقعیت که پدر آسمانی ما به ما می‌گوید که کاری نکنیم، ما را از نداشتن‌شریعت منع می‌کند، زیرا نمی‌خواهیم او را ناخشنود کنیم. اینکه نافرمانی تخطی از اراده‌ی پدرمان است تأثیر عمیقی بر ما دارد (یعقوب ۲: ۱۱) و مایلیم همچون مزمورنویس از شریعت خدا اطاعت کنیم که ما را از شرارت باز می‌دارد: «پای‌‌های خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم» (مزمور ۱۱۹: ۱۰۱).
ثانیاً، تهدیدهای شریعت به ما یادآوری می‌کنند که گناهان ما سزاوار چه هستند ، هرچند که از خون و عدالت عیسی پوشیده شده باشند. درک مجدد عذابی که شایسته‌ی ماست، اما عیسی به جای ما کشید، ما را به دوری از گناه سوق می‌دهد، همان طور که در دعای عِزرا می‌بینیم: «و بعد از همه‌ی این بلایایی كه به سبب اعمال زشت و تقصیر‌های عظیم ما بر ما وارد شده است، با‌آنكه تو ای خدای ما، ما را كمتر از گناهان ما عقوبت رسانیده‌ای آیا می‌شود كه ما بار دیگر اوامر تو را بشكنیم؟» (عِزرا ۹: ۱۳−۱۴). به همین ترتیب، اگرچه به‌خاطر گناهان‌مان بر ما حکم نمی‌شود، اما هنوز توسط پدر آسمانی خود تأدیب می‌شویم - و تهدید عواقب ناشی از دست پدری او، یک بازدارنده‌ی قوی در برابر عادل شمرده نشدن است (مزمور ۸۹: ۳۰−۳۳؛ اول قرنتیان ۱۱: ۳۲؛ عبرانیان ۱۲: ۵−۱۱).
در نهایت، به نقل از اعتقادنامه‌ی وست‌مینیستر، وعده‌های مذکور در شریعت «نشان می‌دهد که خدا از اطاعت خشنود می‌شود و مطیعان از برکات زیادی بهره‌مند خواهند شد هرچند این برکات حق آنها در تحت عهد اعمال نمی‌باشد.» (۶.۱۹). روح‌القدس از پاداش‌های بزرگ وعده داده شده به کسانی که طبق فرمان‌های خدا گام برمی‌دارند استفاده می‌کند تا ما را به سمت قدوسیت تشویق کند (مزامیر ۱۹:۱۱؛ ۳۴: ۱۲−۱۶؛ افسسیان ۶: ۲؛ اول پطرس ۳: ۸−۱۲). پولس این انگیزه را در دوم قرنتیان ۷: ۱ به صراحت بیان می‌کند: «پس ای عزیزان، چون این وعده‌‌ها را داریم، خویشتن را از هر نجاست جسم و روح طاهر بسازیم و قُدوسیت را در خداترسی به کمال رسانیم.»
از آنجایی که ایمان نجات‌بخش با «اطاعت از فرمان‌ها، لرزیدن از تهدیدها، و پذیرفتن وعده‌های خدا برای این زندگی و آنچه که خواهد آمد» به کلام خدا پاسخ می‌دهد (اعتقادنامه‌ی وست‌مینستر۲.۱۴)، شریعت خدا فساد باقی مانده در مسیحیان را مهار می‌کند. یا به بیان کلوین، شریعت «مثل شلاقی است بر الاغی کاهل و چموش، تا او را به کار وادارد. حتی برای یک مرد روحانی که هنوز از اسارت جسمانی رها نشده است، شریعت یک نیش دائمی است که به او اجازه نمی‌دهد بی‌حرکت بماند» (اصول اساسی،۲.۷.۱۲) مطمئناً، تأثیر بازدارنده‌ی شریعت تنها یا حتی مهم‌ترین عامل کنترل‌کننده در زندگی ایمان‌دار نیست - محبت فروگیرنده‌ی مسیح شیرین‌ترین انگیزه است (دوم قرنتیان ۵ :۱۴). بااینحال، شریعت خدا واقعاً مانند افساری ما را از راه‌های شیطانی دور کرده و در مسیرهای عدالت به خاطر نام او نگه می‌دارد.
شریعت همچنین ما را به خاطر دنیا مهار می‌کند. چطور؟ اولاً، همان طور که شریعت از بی‌خدایی ما جلوگیری می‌کند، ما را نمکی نمکین‌تر و نوری پرنورتر می‌کند (متی ۵: ۱۳−۱۴). بنابراین، حضور ما در میان گمگشتگان، اغلب به شدت تباهی آنها را مهار می‌کند. ثانیاً، تشخیص اینکه گناه ما باید توسط شریعت مهار شود و مهار شده است، یک واقعیت خضوع‌بخش است. این فروتنی نحوه‌ی ارتباط ما با گمگشته‌ها را تغییر می‌دهد. به جای اینکه با روح فریسی به آنها نزدیک شویم، با قلب باجگیر نزدیک می‌شویم (لوقا ۱۸: ۹−۱۴). با علم به اینکه تنها به فیض خدا (حتی به‌واسطه‌ی شریعت او) است که گناه ما فروکش کرده است، شهادت ما پرتواضع و فیاضانه است.
دفعه‌ی بعد که آن ماشین خالی پلیس را دیدید، قدرت بازدارنده‌ی شریعت خدا را در زندگی خود به یاد بیاورید و فیض فروتنانه‌ی مسیحْ عیسی را بر تمام کسانی که ملاقات می‌کنید بازبتابانید.
این مقاله در مجله تیبل‌‌تاک منتشر شده است.
