
چرا مزامیر را دوست دارم؟
19 دسامبر 2024
۵ نکتهای که باید در مورد پدر و مادر بودن بدانید
23 ژانویه 2025خدا نیکوست به چه معناست؟

دو ویژگیای که به خدا نسبت داده شدهاند، عظمت و نیکویی، در یک واژهی کتابمقدسی قابلجمع هستند: قدوس. وقتی دربارهی قدوسیت خدا سخن میگوییم، معمولاً آن را تقریباً بهطور انحصاری با پاکی و عدالت خدا مرتبط میدانیم. بیشک مفهوم قدوسیت شامل این صفات است، اما اینها معنای اولیهی قدوسیت نیستند.
واژهی کتابمقدسی «قدوس» دو معنی متمایز دارد. معنای اولیهی آن «جدایی» یا «دیگر بودن» است. وقتی میگوییم خدا قدوس است، به تفاوت عمیق میان او و تمامی مخلوقات اشاره میکنیم. این واژه به جلال فراگیر و برتری شکوهمند خدا اشاره دارد که او را شایستهی احترام، تکریم، ستایش و پرستش میسازد. او در جلال خود «دیگر» یا متفاوت از ما است. وقتی کتابمقدس از اشیا یا افراد یا زمانهای مقدس سخن میگوید، به چیزهایی اشاره دارد که از طریق لمس خدا جدا شده، تقدیس شده یا متفاوت شدهاند. زمینی که موسی نزدیک بوتهی سوزان بر آن ایستاد، زمین مقدس بود چون خدا بهطور ویژه در آنجا حاضر بود. آنچه یک امر عادی را ناگهان شگفتانگیز و امر متداول را غیرمتداول کرد، حضور نزدیک خداوند بود.
خداوند همیشه اعمالی را انجام میدهد که درست هستند. او هرگز کار اشتباهی انجام نمیدهد. خدا همیشه به شیوهای عادلانه عمل میکند، چون ذات او قدوس است.
معنای ثانویهی قدوسیت به اعمال پاک و عادلانهی خدا اشاره دارد. خدا همیشه درست عمل میکند. او هرگز کار اشتباهی انجام نمیدهد. خدا همیشه به شیوهای عادلانه عمل میکند چون ذات او قدوس است. بنابراین، ما میتوانیم بین عدالت درونی خدا (ذات قدوس او) و عدالت بیرونی خدا (اعمال او) تمایز قائل شویم.
چون خدا قدوس است، او هم عظیم است و هم نیکو. هیچ شری با نیکویی با او آمیخته نیست. وقتی ما به قدوسیت فراخوانده میشویم، به این معنا نیست که ما در جلال الهی خدا سهیم میشویم، بلکه به این معناست که باید از ذات گناهکار طبیعی خود متفاوت باشیم. ما فراخوانده شدهایم که شخصیت و اعمال اخلاقی خدا را منعکس و بازتاب دهیم. باید نیکویی او را تقلید کنیم.
این مقاله بخشی از مجموعهی کتابمقدس تفسیری اصلاحات است.
این مقاله در وبسایت لیگونیر منتشر شده است.