چرا اصلاحات ضرورت داشت؟

کلیسا همواره به اصلاحات نیاز دارد. حتی در عهد جدید شاهد آن هستیم که عیسی پطرس را سرزنش می‌کند، و می‌بینیم که پولس قرنتیان را تأدیب می‌کند. از‌آن‌رو که مسیحیان همواره گنهکارند، کلیسا همیشه به اصلاحات نیاز خواهد داشت. درعین‌حال، سؤالی که برای ما مطرح می‌شود این است که چه زمانی این نیاز، به ضرورت مطلق بدل می‌گردد؟

اصلاح‌گران بزرگ سده‌ی شانزدهم به این نتیجه رسیده بودند که در عصر آن‌ها اصطلاحات فوریت و ضرورت داشت. اما به منظور اصلاح کلیسا از دو قطب افراط و تفریط دوری جستند. از یک سو، با کسانی که اصرار داشتند کلیسا ذاتاً سالم است و نیاز به تغییرات بنیادین ندارد مخالفت کردند. از سوی دیگر، دیدگاه کسانی را که معتقد بودند می‌توان کلیسایی بنا کرد که همه‌ی جزئیاتش کامل باشد رد کردند. کلیسا به اصطلاحات بنیادین نیاز داشت، ولی همچنین می‌بایست خودش همواره خودش را اصلاح کند. اصطلاح‌گران از طریق مطالعه‌ی کتاب مقدس به این جمع‌بندی رسیده بودند.

در سال ۱۵۴۳، مارتین بوسر، اصلاح‌گر استراسبورگ، از جان کالون خواست دفاعیه‌ای برای اصطلاحات کلیسا، برای عرضه به شورای سلطنتی امپراتور شارل پنجم که مقرر بود در سال ۱۵۴۴ در اسپیر برگزار شود، به نگارش درآورد. بوسر می‌دانست که امپراتور، که خودش پیروی کلیسای کاتولیک روم بود، توسط مشاورانی احاطه شده که منتقد اصلاحات در کلیسا بودند، و بر این عقیده بود که کالون بهترین خادم برای دفاع از آرمان پروتستان است.

کالون این چالش را پذیرفت و در نتیجه یکی از بهترین آثارش را به رشته‌ی تحریر درآورد: «ضرورت اصطلاح کلیسا». این رساله‌ی مهم امپراتور را قانع نکرد، اما از نظر بسیاری یکی از بهترین شیوه‌های بیان آرمان اصطلاحات در تمامی اعصار است.

کالون در ابتدا می‌گوید همه متفق‌اند که کلیسا مبتلا به امراض «فراوان و مهلک» بود. او می‌گوید اوضاع چنان بغرنج بود که مسیحیان نمی‌توانستند «تأخیر طولانی‌تری» در اجرای اصطلاحات را بپذیرند یا منتظر «بهبودی‌های کند» بمانند. او با این عقیده که اصطلاح‌گران مرتکب «نوآوری‌های عجولانه و کفرآمیز » شدند مخالفت می‌کند. در عوض، تأکید دارد که «خداوند لوتر و دیگران را برانگیخت» تا «از حقیقت دین ما محافظت کنند». کالون مشاهده می‌کرد که شالوده‌های مسیحیت تهدید شده‌اند و فقط حقیقت کتاب‌مقدسی می‌تواند باعث نوسازی کلیسا شود.

کالون چهار حیطه از حیات کلیسا را که نیاز به اصطلاحات داشتند مد نظر داشت. او می‌گوید حیطه‌های مذکور جسم و روح کلیسا را تشکیل می‌دهند. روح کلیسا متشکل است از «پرستش ناب و مورد قبول خداوند» و «نجات انسان‌ها». بدن کلیسا متشکل است از «انجام مراسم مذهبی» و «حکمرانی کلیسا». از نظر کالون، این موضوعات اساس مناقشات اصطلاحات کلیسا هستند. آن‌ها برای حیات کلیسا ضرورت دارند و فقط در پرتوی آموزه‌های متون مقدس به درستی قابل تفسیر هستند.

ممکن است ما از اینکه کالون پرستش خداوند را اولین مسئله‌ی اصطلاحات کلیسا تلقی می‌کند متعجب شویم، اما او همواره به این موضوع پافشاری می‌کرد. وی پیشتر خطاب به کاردینال سادولتو نوشته بود: «هیچ چیز به اندازه‌ی پرستش دروغین و منحرف نجات ما را به خطر نمی‌اندازد». ما ضمن پرستش با خدا ملاقات می‌کنیم، و این ملاقات می‌بایست مبتنی بر معیارهای خدا باشد. پرستش ما نشانگر آن است که آیا به راستی کلام خدا را به عنوان مرجعیت و اقتدار خود پذیرفته و به آن سر تسلیم فرود آورده‌ایم یا خیر. پرستشی که ساخته‌ی دست ما باشد هم نوعی باور به عادل‌شمردگی بر اساس اعمال است و هم جلوه‌ای از بت‌پرستی می‌باشد.

سپس کالون به موضوعی می‌پردازد که اغلب بزرگترین مسئله‌ی اصلاحات به نظر می‌رسد، یعنی آموزه‌ی عادل‌شمردگی:

ما معتقدیم، صرف‌نظر از هر توصیفی که برای اعمال فرد بتوان بکار گرفت، او فقط بر پایه‌ی بخشش فیاضانه‌ی خداوند، عادل شمرده می‌شود؛ زیرا خداوند، بدون هیچ ارتباطی با اعمال، بصورت ‌رایگان او را در عیسی به فرزندی قبول می‌کند، از طریق عدالت عیسی عادل محسوب می‌شود، چنانکه گویی آن عدالت از آن او بوده است. ما این را عادل‌شمردگی از طریق ایمان می‌نامیم، به عبارتی دیگر، اینکه فرد از اطمینان به اعمال، خالی و تهی شود و یقین بدارد که تنها راه پذیرشش در پیشگاه خداوند، عدالتی است که در او وجود ندارد و از مسیح وام گرفته شده است. نکته‌ای که جهان همواره بر سر آن به بیراهه می‌رود (زیرا این خطا تقریباً در تمامی اعصار وجود داشته است)، در این تصور است که انسان، هر قدر دچار نقص جزئي باشد، همچنان تا حدی به واسطه‌ی اعمال شایسته‌ی رحمت خداوند است.

این مسائل بنیادین که روح کلیسا را تشکیل می‌دهند از حمایت بدن کلیسا برخوردارند: مراسم مذهبی و حکمرانی کلیسا. باید معنا و کاربرد ناب و ساده‌ی مراسم مذهبی در کتاب‌مقدس را احیا کرد. حکمرانی کلیسا باید تمامی انواع خودکامگی را، که وجدان مسیحیان را بر خلاف کلام خدا پیوند می‌د‌هد، مردود شمارد.

امروز که به کلیسا نگاه می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که در بسیاری از حیطه‌هایی که دغدغه‌ی کالون بود نیاز به اصلاحات وجود دارد و بلکه اصلاحات ضرورت دارد. در نهایت، فقط کلام و روح خداست که کلیسا را اصلاح خواهد کرد. اما باید دعا کنیم و با وفاداری کامل تلاش نماییم تا این اصلاحات در عصر ما اتفاق بیافتد.

این مقاله در مجله تیبل‌تاک منتشر شده است.