فقط کاری انجام بده

بعد از سخنرانی درباره‌ی آموزه‌ی شغل در کالجی مسیحی، دانشجویی به سراغم آمد و درخواست راهنمایی کرد. او به کالج آمده بود و می‌خواست کشیش بشود، اما بعد احساس کرده بود میل دارد تدریس کند. از من پرسید: «از کجا بدانم خداوند می‌خواهد چه شغلی داشته باشم؟»

توصیه کردم استعدادهایش را شناسایی کند، ولی بعد پرسشی پیش کشید که مسئله‌ی اصلی را نمایان کرد: «اگر اشتباه کنم چه؟» اگر تصمیم بگیرم معلم شوم ولی خدا خواسته باشد کشیش شوم چه خواهد شد؟ یا اگر تصمیم بگیرم کشیش شوم ولی خدا نخواسته باشد چه؟ چطور می‌توانم تدریس یا موعظه کنم در حالی که ممکن است خداوند مرا در آن جایگاه نخواسته باشد؟ چطور می‌توانم راهم را پیدا کنم؟

بعد از سوال او یک جواب به ذهنم آمد: «امکان ندارد انتخاب نادرستی بکنی». اگر تصمیم بگیرید به کلیسا بپیوندید- و از آن مهمتر، از آنجا که مشاغل از بیرون بر ما عرضه می‌شوند، اگر دانشکده‌ی الهیات را تمام کنید و کلیسایی شما را فرابخواند- می‌توانید اطمینان داشته باشید که خداوند شما را بر آن منبر گمارده است. اگر تصمیم بگیرید تدریس کنید و یک مدرسه شما را استخدام کند، می‌توانید اطمینان داشته باشید که خداوند شما را در آن کلاس قرار داده. حتی ممکن است خداوند اکنون شما را در کلاس درس به عنوان معلم قرار دهد و سپس شما را به خدمت کلیسا فرابخواند.

بسیاری از مردم تصور می‌کنند اراده‌ی خداوند برای زندگی ما باید «کشف» شود و اگر «انتخاب» نادرست بکنیم آن را از دست خواهیم داد. اما از آنجا که هیچ راهی برای شناخت دقیق اراده‌ی خداوند وجود ندارد گیج می‌شوند و نمی‌دانند چه باید بکنند، در نتیجه هیچ کاری نمی‌کنند.

مسیحیان اصلاح‌یافته می‌دانند نباید همه‌ چیز را به «انتخاب» فروبکاهند. بلی، ما انتخاب می‌کنیم، ولی از نظر ما مسیحیان که به خداوند حاکم بر جهان ایمان داریم، نجات و مسیر زندگی «متکی بر ما» نیست.

آیا واقعاً فکر می‌کنیم ممکن است اراده‌ی خداوند محقق نشود؟ البته می‌توانیم علیه اراده‌ی آشکارشده‌ی او، یعنی علیه فرمان‌های او، رفتار کنیم؛ گناه همین است. باید کلام خدا را مطالعه کنیم تا اراده‌ی نیک او را بشناسیم. همچنین، باید بدانیم که این اراده اغلب با اراده‌ی سقوط‌کرده‌ی ما در تعارض است. باید ایمان خود را رشد دهیم تا بتوانیم همراه با عیسی مسیح چنین دعا کنیم: «نه به خواهش من، بلکه به اراده‌ی تو» (لوقا ۲۲: ۴۲). اما سرانجام، در حکومت او بر مخلوقاتش، اراده‌ی حاکم او تحقق خواهد یافت.

آن دانشجو بی‌شک می‌دانست که راه بعضی کارها، مانند فروش مواد مخدر یا کار در صنعت پورن، برای او بسته است. اما معلم شدن گناه نیست. کشیش شدن نیز گناه نیست. او انتخاب‌هایی در پیش دارد، اما تصمیم‌گیری نیازمند وارسی شخصی، مجاهدت و دعا می‌باشد. او باید تمامی عوامل عادی را در نظر بگیرد: مسائل مالی، زمان، ملاحظات خانوادگی. ولی می‌تواند اطمینان داشته باشد که پس از اخذ تصمیم، خداوند او را هدایت می‌کند.

کتاب‌مقدس همین را به ما می‌آموزد: «دل‌ انسان‌ در طریقش‌ تفكّر می‌كند»، پس این ما هستیم که باید برنامه‌ریزی کنیم، «اما خداوند قدم‌هایش‌ را استوار می‌سازد» (امثال ۱۶: ۹). خداوند همان کسی است که ما را در کارمان «استوار» می‌سازد. «اسب‌ برای‌ روز جنگ‌ مهیاست‌، اما نصرت از جانب‌ خداوند است‌« (۲۱: ۳۱). خداوند نتیجه را محقق می‌کند و شما را در تحقق اهدافش همکاران خود می‌سازد.

بر خلاف تعالیم انجیل کامیابی، موفقیت دنیوی لزوماً نشانه‌ی لطف خداوند و عدم موفقیت نیز نشانه‌ی این که شما «خارج از اراده‌ی خداوند» هستید نیست. مسیر زندگی انسان اغلب نه تنها سرشار از فرصت‌ها، بلکه سرشار از شکست‌هاست و همانطور که درهایی باز می‌شوند درهایی نیز بسته می‌شوند. شکی نیست که هدف از داشتن شغل فقط «خودشکوفایی» نیست. پیروان عیسی می‌دانند که لازمه‌ی شغل انکار خویشتن و ایثار روزانه برای خدمت‌رسانی به همسایگان است.

مصائب وظایف مختلفی که به آنها خوانده شده‌ایم- در خانواده، کلیسا، جامعه و محل کار- نوع دیگری از اراده‌ی خداوند را آشکار می‌کنند: میل او به اینکه ایمان و تقدس ما افزایش یابد. «زیرا که این است اراده‌ی خدا یعنی قدّوسیّت شما» (اول تسالونیکیان ۴: ۳). هر چه مصائب زندگی باعث شوند بیشتر به وی تکیه پیدا کنیم تقدس ما بیشتر می‌شود.

در لحظه‌ی کنونی نمی‌دانیم چه خواهد شد یا انتخاب‌هایمان ما را به کدامین سو هدایت خواهند کرد. ولی وقتی به گذشته بنگریم، به‌ویژه وقتی زمان گذشته باشد و سن بیشتری داشته باشیم، می‌توانیم الگو را مشاهده کنیم و ببینیم که خداوند در هر مرحله ما را چطور هدایت می‌کرد، با اینکه در آن زمان از نقشه‌ی او مطلع نبودیم.

در همین حین، باید دست به کار شویم. ایمان به مشیت خداوند- نه فقط ایمان به کنترل او بر امور، بلکه ایمان به اینکه او زندگی ما را «تأمین می‌کند»- قرار نیست ما را منفعل کند، بلکه ما را رهایی می‌بخشد. می‌توانیم با جسارت به سراغ فرصت‌ها و روابطی برویم که زندگی در اختیارمان می‌گذارد و اعتماد داشته باشیم که او با ما خواهد بود.

این مقاله در مجله تیبل‌‌تاک منتشر شده است.