خب ما در این درس، دیگه درواقع به اواسط مطالعاتمون درمورد شخص و خدمت روح‌القدس رسیدیم. من فکر می‌کنم یادتون هست که تمرکز ما تا الآن، خیلی هم بر آن‌چه روح‌القدس در زندگی مسیحیان یا ازطریق اونا و یا آن‌چه در کلیسا، انجام داده نبوده؛ بلکه بر هویّت خود روح‌القدس، تمرکز داشتیم. سوأل اینه که روح‌القدس، کیست؟ ما با پدر نامیدن خدا، آشنا هستیم. و این، معنا و مفهوم زیادی برای ما داره که به خداوند عیسی درمقام نجات‌دهنده، فکر کنیم.

و فکر می‌کنم که ما درک متناسبی از تمام آن‌چه که روح‌القدس برای ما انجام داده، به‌دست آوردیم. ولی اغلب، برای مسیحیان، این پرسش که: «روح‌القدس کیست؟»، ظاهراً خیلی اسرارآمیز به‌نظر می‌رسه. پس آن‌چه که تا الآن در این مطالعات، انجام دادیم، این بوده که برپایه‌ی تعالیم کتاب مقدّسی، فکر کنیم که روح‌القدس، کیست و چه‌کار کرده. به‌ویژه در وهله‌ی نخست، یعنی در دوران عهد عتیق و بعدش هم چند برنامه رو به تفکّر و تعمّق درمورد ارتباط میان روح‌القدس و عیسی خداوند، اختصاص دادیم.

و الآن دیگه در مطالعاتمون، داریم به نقطه‌ای می‌رسیم که می‌خواهیم مسیر بررسی رو از فکر کردن درباره‌ی این‌که روح‌القدس با شاگردان مسیح و در مسیح بود، به مسیری تغییر بدیم که فکر کنیم الآن عیسی دیگه روح‌القدس رو به شاگردانش، عطا می‌کنه تا همون روح که در طول 33 سال زندگی و خدمت خود عیسی در اون بود، بیاد و در ایمان‌داران مسیحی، ساکن بشه. پس به‌نوعی، یک متن رو انتخاب کردیم و بعدش تلاش کردیم تا اونو با کمک از انجیل‌ها، بازتر کنیم و گسترش بدیم. سخنان عیسی در انجیل یوحنّا 14، این بود: "... شما او را می‌شناسید، زیرا که با شما می‌ماند و در شما خواهد بود." روح‌القدس، کجا با شاگردان بود؟ روح‌القدس، در شخص و خدمت عیسی خداوند، همراه شاگردان بود.

عیسی فرمود: «من میرم تا روح‌القدس رو به شما بدم.» در همون متن و در انجیل یوحنّا 14، عیسی می‌گه: "رفتن من برای شما مفید است، زیرا اگر نروم تسلّی‌دهنده نزد شما نخواهد آمد. امّا اگر بروم او را نزد شما می‌فرستم." و در انجیل یوحنّا 16: 8 تا 11، عیسی درمورد روح‌القدس می‌گه: "و چون او آید، جهان را بر گناه و عدالت و داوری ملزم خواهد نمود." و این موضوع، چند هفته بعد از این گفته، روی می‌ده، یعنی وقتی خداوند عیسی در روز پنتیکاست، روح‌القدس رو عطا فرمود.

مسیحیان امروزی اغلب علاقه دارن این سوأل رو بپرسن که: «پنتیکاست در زندگی من چه نقش و جایگاهی داره؟» چند ماه پیش، یک‌نفر که یک معلّم مسیحی بود، در برنامه‌ی رادیویی از من پرسید: «آیا خودت یک پنتیکاست شخصی داشتی؟» من همون‌طور که داشتم رانندگی می‌کردم، پاسخ دادم: «نه، نداشتم. هیچ‌کس دیگه هم از روز پنتیکاست، نه یک پنتیکاست شخصی، نه یک شب باغ جتسیمانی شخصی، نه یک مصلوب شدن شخصی و نه یک تجسّم شخصی، نداشته.» روز پنتیکاست، یک روی‌داد مهمّ و جاودان تاریخی هست. یک روز منحصربه‌فرد در سراسر تاریخ رستگاری بشر محسوب می‌شه.

پنتیکاست، چیزی نیست که بخواد در قرن 21، برای من اتّفاق بیفته. پنتیکاست، درحقیقت، کاری بود که عیسی یک‌بار و برای همیشه و در نخستین روز پنتیکاست انجام داد که در کتاب اعمال رسولان، به‌تفصیل، شرح داده شده. یعنی همون زمان که عیسی همون روحی رو که در سراسر دوران خدمتش همراه، دوست، یاور، مشاور، هدایت‌گر و حمایت‌گر اون بود؛ بر کلیسا نازل فرمود. و آن‌چه که در روز پنتیکاست، روی داد، این بود که الآن دیگه عیسی روح‌القدس رو با همون هویّت یکسان، به تمام کلیسای عیسی مسیح، عطا می‌کنه.

البتّه درسته که واقعه‌ی روز پنتیکاست، به‌طور خاصّ در دوّمین فصل کتاب اعمال رسولان، شرح داده شده، ولی پیش‌از این‌که به اون قسمت، مراجعه کنیم، چند دقیقه به یک عبارت در انجیل یوحنّا، توجّه کنیم که اونم، نگاهی به پنتیکاست داره. این عبارت در انجیل یوحنّا 7: 37 تا 39 هست. در انجیل یوحنّا 7: 37 تا 39. بستر این روی‌داد، عید خیمه‌ها هست. و این جشن، یک هفته، طول می‌کشیده.

در روز آخر اون عید خیمه‌ها، که درواقع روز جشن اصلی و بزرگ بوده، یوحنّا به ما می‌گه که عیسی ایستاد و فریاد زد: "هرکه تشنه باشد نزد من آید و بنوشد. کسی که به من ایمان آورد، چنان‌که کتاب می‌گوید، از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد. امّا این‌را گفت درباره‌ی روح که هرکه به او ایمان آرد، او را خواهد یافت زیرا که روح‌القدس هنوز عطا نشده بود..." چیزی که یوحنّا می‌گه، اینه: "... زیرا که روح‌القدس هنوز عطا نشده بود..."

در این متن، فعل «عطا شده بود» رو به‌کار نمی‌بره، "... زیرا که روح‌القدس هنوز عطا نشده بود، چون‌که عیسی تابه‌حال، جلال نیافته بود." خب ما می‌دونیم که امکان نداره یوحنّا گفته باشه که روح‌القدس، وجود نداره. اون قبلاً در انجیل خودش، درباره‌ی روح‌القدس، صحبت کرده. مثلاً نوشته که عیسی درباره‌ی کار روح‌القدس، به نیقودیموس، تعلیم داد. پس چیزی که یوحّنا این‌جا نوشته، حتماً باید معنای دیگری داشته باشه که به‌عبارتی، روح‌القدس، هنوز به کلیسا عطا نشده بوده. در سراسر عهد عتیق، تجربه‌های زیادی از روح‌القدس، وجود داره، ولی حالا در این عهد تازه، قراره که تجربه‌ی بسیار خاصّ و جدیدی از روح‌القدس، به‌دست بیاد.

و من فکر می‌کنم که در سخنی که عیسی در آخرین روز از جشن عید خیمه‌ها فرمود، یک حقیقت برجسته وجود داره. این جشن، فرائض خاصّی داشت. در کلام مقدّس خدا، در این مورد، چیزی نمی‌خونیم، ولی از سنّت‌های یهودی، درباره‌ی این عید، می‌دونیم. مردم در اورشلیم، جمع می‌شدن و بخشی از فریضه‌ی دینی جشن، این بود که کاهن می‌بایستی به داخل حوض سیلوحا بره و یک پارچ طلایی رو از آب پر کنه. و بعدش مردم، با سرودهای شادمانی و پیروزمندانه، به معبد، برمی‌گشتن و کاهن، اون آب رو با یک قیف، به پایین و ته قربان‌گاه هدیه‌های سوختنی، می‌ریخت.

مردم می‌بایست دور قربان‌گاه هدیه‌های سوختنی می‌چرخیدن. این کار براشون یادآور خیلی چیزها بود، مثلاً وقتی که موسی از صخره، آب بیرون آورده بود. براشون یادآور سخنان عالی در کتاب زکریاء بود که گفته: "در آن‌ روز برای‌ خاندان‌ داود و ساکنان اورشلیم‌ چشمه‌ای‌ به‌‌جهت‌ گناه‌ و نجاست‌ مفتوح‌ خواهد شد." وقتی قوم این عید رو جشن می‌گرفتن، اغلب به گفته‌های کتاب اشعیاء 12، فکر می‌کردن که می‌گه: "بنابراین‌ با شادمانی‌ از چشمه‌های‌ نجات‌ آب‌ خواهید کشید."

در روز اصلی اون جشن بزرگ، قوم دراصل هفت‌بار به‌دور قربان‌گاه هدیه‌های سوختنی می‌چرخیدن. این کار قوم به‌نوعی، یک نقطه‌ی اوج و اظهار اشتیاق اونا برای روزی بود که آب زنده‌ی روح خدا بر قوم خدا، پاشیده بشه. و در اون روز، یعنی روز آخر و اصلی جشن، عیسی در وسط جمعیّت، فریاد می‌زنه. می‌شد صدای بلند اونو ازبین جمعیّت، شنید. و این خیلی اهمیّت داره، چون عیسی همون کسی هست که کلام مقدّس خدا درباره‌اش فرموده که صدا و فریادش رو بلند نمی‌کنه تا توجّه کسی رو به خودش جلب کنه. ولی این‌جا و در این موقعیّت، عیسی این کار رو انجام می‌ده.

و این‌طور نقل‌قول می‌کنه: "کسی که به من ایمان آورد، چنان‌که کتاب می‌گوید، از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد." خب این به چندین دلیل، یک ادّعای چالش‌برانگیز هست. یکی این‌که هیچ‌جای کلام مقدّس خدا به‌صورت تحت‌الّلفظی به این مقوله اشاره نمی‌کنه. می‌تونین از کتاب پیدایش تا کتاب زکریاء و کتاب ملاکی رو بخونین و منابع مرجع رو هم جست‌وجو کنین، ولی متنی در کتاب مقدّس پیدا نمی‌کنین که بگه: "... از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد." پس این یک نقل‌قول مستقیم نیست.

ولی چالش دیگه درباره‌ی این ادّعا در انجیل یوحنّا اینه که حتماً می‌دونین که در نخستین نسخه‌های انجیل‌ها، اِعراب‌گزاری و نقطه‌گزاری وجود نداشته. این روزها هم شما متن و پیامک دریافت می‌کنین و می‌بینین که اونا هم هیچ‌کدوم از این نکات دستوری رو رعایت نمی‌کنن. و گاهی خیلی سخت می‌شه فهمید که دقیقاً طرف داره چی می‌گه. دو روش متفاوت هست که می‌شه سخنان عیسی رو درک کرد.

من از نسخه‌ی انگلیسی استاندارد استفاده می‌کنم، که می‌گه: "کسی که به من ایمان آورد، چنان‌که کتاب می‌گوید، از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد."، یا از یک ترجمه‌ی دیگه استفاده کنیم که می‌گه: "اگر کسی تشنه است پیش من بیاید و بنوشد. چنان‌که کلام خدا می‌فرماید: «نهرهای آب زنده از درون آن کسی که به من ایمان بیاورد جاری خواهد گشت.»" برای من این‌طور به‌نظر می‌رسه که به‌اندازه‌ی کافی، توضیح می‌ده و فکر نمی‌کنم کسی بتونه درموردش متصب باشه. ولی برای خود من این‌طور به‌نظر می‌رسه که درحقیقت، خداوند عیسی، این‌جا داره به خودش، اشاره می‌کنه.

چون توجّه دارین که کلام خدا در ادامه، چنین می‌گه: "امّا این‌را گفت درباره‌ی روح که هرکه به او ایمان آرد، او را خواهد یافت زیرا که روح‌القدس هنوز عطا نشده بود، چون‌که عیسی تابه‌حال جلال نیافته بود." می‌بینین که تصویر در این‌جا اینه که کسانی که ایمان دارن، باید به‌سوی عیسی برن که قراره جلال پیدا کنه و از قلب او، نهرهایی از آب زنده، جاری می‌شه که تشنگی روحانی ایمان‌داران رو برطرف می‌کنه. فکر می‌کنم این موضوع بعدها در انجیل یوحنّا، برجسته باشه که یادتون میاد عیسی مصلوب می‌شه و اون سرباز رومی، بهش نیزه می‌زنه و یوحنّا می‌گه که از پهلوی عیسی، آب و خون، جاری می‌شه.

از درون عیسی، خون جاری می‌شه که گناهان ما با اون، آمرزیده می‌شه و آب جاری می‌شه که نمایان‌گر عطیه‌ی روح‌القدس هست که از خداوند عیسی مسیح جلال یافته، صادر می‌شه. و بعد در انجیل یوحنّا می‌بینیم که عیسی روی صلیب، جلال پیدا می‌کنه. این تصویری از روح‌القدس هست که از خداوند عیسی مسیح مصلوب و متعال شده، بر ما نازل می‌شه. از این لحاظ، روح‌القدس، هنوز اون موقع به ایمان‌داران مسیحی، عطا نشده بود. ولی در روز پنتیکاست، وقتی عیسی در دست راست پدر، بلند کرده شد، وعده‌ی خودش رو برآورده فرمود که از پدر بخواد و پدر هم امتیاز فرستادن روح‌القدس رو به عیسی بده که اوّل به خود عیسی داده شده بود تا در تمام کلیسای عیسی مسیح، ساکن بشه.

این البتّه همون چیزی هست که کتاب اعمال رسولان در فصل 2 شرح می‌ده. یادتون هست، عیسی به شاگردانش چی فرمود، در کتاب اعمال رسولان 1، در زمانی‌که شاگردان در اورشلیم در انتظار بودن، روزی قرار بود بیاد که وعده‌ی یحیا تعمید دهنده، تحقّق پیدا کنه، یحیا در یک عبارت خیلی مشهور و آشنا، می‌گه: "من شما را به آب تعمید می‌دهم، لیکن شخصی تواناتر از من می‌آید که ... شما را به روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد." و البتّه، این همون چیزی بود که در روز پنتیکاست، رخ داد.

بعد، زبانه‌ها و شعله‌های آتش، میاد و بر شاگردان مسیح، نازل می‌شه و قرار می‌گیره که باهم جمع شده بودن. بعد از اون روح‌القدس، به شیوه‌ی باشکوهی میاد تا زندگی‌های اونا رو دگرگون کنه. یادم میاد دورانی در زندگی مسیحی من بود که مردم، اغلب به من با تأکید می‌گفتن که این رستاخیز مسیح بود که شاگردان رو تبدیل کرد. خب من می‌تونم بگم این حرف اونا تاحدّی درسته. ولی رستاخیز، هرگز نباید از مصلوب شدن، جدا تلقّی بشه؛ و مصلوب شدن و رستاخیز هم نباید از عطیه‌ی روح‌القدس در روز پنتیکاست، جدا بشه. چون درواقع، این نزول و ریخته شدن روح‌القدس در روز پنتیکاست بود که شاگردان عیسی رو متحوّل کرد.

و زمانی‌که شاگردان از ترس، در بالاخانه دور هم جمع شده بودن، ناگهان، روح‌القدس بر اونا نازل می‌شه و اونا مثل بمب در همه‌جای دنیا پخش میشن. و همون‌طور که کتاب اعمال رسولان در ادامه می‌گه، به‌قول دشمنان‌شون، اونا دنیا رو زیر و رو کردن و یا طبق گفته‌ی انجیل: "... آنانی که ربع مسکون رو شورانیده‌اند..." پس روح قدّوس عیسی خداوند، توسّط عیسی خداوند و در روز پنتیکاست، عطا شد. انجیل یوحّنا 14: 16 می‌گه: "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا به‌جا آورید..."، حکم اوّل این بود که: در اورشلیم بمانید تا به قوّت، از اعلاء آراسته شوید. و اونا هم مطیع این فرمان موندن. و عیسی فرمود: "و من از پدر سوأل می‌کنم و تسلّی‌دهنده‌ای دیگر به شما عطا خواهد کرد تا همیشه با شما بماند"

و این اتّفاقی بود که در روز پنتیکاست، رخ داد. دراصل، روز پنتیکاست، خیلی هم درباره‌ی آن‌چه که برای ما اتّفاق می‌افته، صحبت نمی‌کنه، بلکه درباره‌ی کاری می‌گه که عیسی برای تمام کلیسای خودش انجام می‌ده. و من می‌خوام تلاش کنیم و به یک‌سری عناصر در کتاب اعمال رسولان، فصل 2 اشاره کنم که به ما کمک می‌کنه درک کنیم که روی‌دادی به این بزرگی و ابهّت، چیه. می‌دونین، گاهی وقتی به عیسی خداوند، فکر می‌کنیم، یکی از کارهایی که می‌کنیم، اینه که ببینیم کلام مقدّس خدا از چه راه‌های متفاوتی به ما کمک می‌کنه تا عیسی رو در کاملیّتش ببینیم. و زمانی‌که درباره‌ی روح‌القدس در روز پنتیکاست، فکر می‌کنیم، باز هم نیاز داریم تا یاد بگیریم که همین کار رو انجام بدیم. وقتی که عیسی روح‌القدس رو عطا می‌کنه، درواقع چه اتّفاقی می‌افته؟

می‌خوام شما به هفت مورد، توجّه داشته باشین، لطفاً منو همراهی کنین. مورد نخست رو در کتاب اعمال رسولان 2: 1 و 2 می‌خونیم: "... به یک‌دل در یک‌جا بودند. که ناگاه آوازی چون صدای وزیدن باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را که در آن‌جا نشسته بودند پر ساخت." وزیدن باد شدید. درحقیقت، در کلام مقدّس خدا در عهد عتیق، هرجا که درباره‌ی باد می‌خونیم، اغلب درباره‌ی قدرت روح‌القدس صحبت می‌کنن. یادتون هست که به کتاب پیدایش 1: 2، اشاره‌ای کردم که در اون‌جا واژه‌ی روح و واژه‌ی باد، دقیقاً یکسان هستن؟

 باد، استعاره‌ای از روح قدّوس خداست، برخی از سرودهای ما حتّی از واژه‌ی باد برای توصیف روح‌القدس، استفاده می‌کنن. روح‌القدس، بشکل باد نشانه‌ای از قدرت خداست که با قدرت عظیمش، همه چیز رو تبدیل می‌کنه. و این‌جا شاید یک نکته‌ی ظریف، وجود داشته باشه، درست در همون ابتداء کاری که خدا الآن داره می‌کنه، اینه که داره خلقتی جدید، به‌وجود میاره، نظمی تازه از هستی در کلیسا ایجاد می‌کنه. دوّمین مورد که باید در کتاب اعمال رسولان فصل 2 بهش توجّه کنیم، فکر می‌کنم در آیه‌ی 6 باشه: "پس چون این صدا بلند شد گروهی فراهم شده، در حیرت افتادند زیرا هرکس لغت خود را از ایشان شنید."

خب حالا این‌جا چه اتّفاقی داره می‌افته؟ این اتّفاق، چرا این‌قدر اهمیّت داره؟ چه چیزی داره این‌جا رخ می‌ده؟ این‌جا مردمی از همه‌جای دنیا، گرد هم اومدن، با زبان‌های متفاوت و مختلف که بیش‌تر اونا نمی‌تونن باهم ارتباط کلامی برقرار کنن. اونا از هم جدا بودن. یادتون هست چرا اونا از هم جدا شده بودن؟ به‌خاطر داوری خدا در دوران ساختن برج بابل بود، انسان‌ها می‌خواستن علیه خدا شورش کنن و مثل خدا متعال بشن و هم‌پیمان بشن تا خدا رو از آسمان، به‌زیر بکشن.

خدا، اتّحاد اونا رو ازبین برد و زبان‌های اونا رو از هم جدا کرد. خب می‌بینین این‌جا چه اتّفاقی داره می‌افته؟ نه‌تنها این آغاز یک آفرینش تازه هست، بلکه این خداست که انگار داره یک اجتماع جدید رو از کسانی که زمانی از هم جدا شده بودن، به‌وجود میاره، چون اونا زیر داوری خدا قرار داشتن. ما این برکت رو تجربه می‌کنیم، این‌طور نیست؟

یک تجربه از دوران نوجوانی رو یادم میاد که درخلال تابستان، در یک مدرسه‌ی پسرانه کار می‌کردم که دانش‌آموزانش مرتکب کارهای خلافکارانه شده بودن. توی اون مدرسه که من بودم، همه‌جور آدمی تدریس می‌کردن. یک مرد جوان بود که ظاهراً از من که 18 سال داشتم، خیلی بالغ‌تر و پخته‌تر به‌نظر می‌رسید. اون از یک‌جای دیگر دنیا اومده بود. به این خاطر، خیلی روشن توی ذهنم مونده، چون درواقع اون نخستین شخصی بود که کاملاً از یک دنیای خارج از فرهنگ من میومد و ملاقاتش می‌کردم.

و حسّ کردم من به این شخص، وابستگی پیدا کردم؛ چون هردو ما مسیحی بودیم. این آغاز همون اتحاد بین‌المللی و متّحد شدن قوم خدا هست. بله، در عهد عتیق، ممکن بود کسانی از این‌طرف و اون‌طرف بیان. افرادی مثل روت از بیرون چهارچوب جامعه‌ی عهد، اومدن و داخل اون جامعه‌ی عهد شدن. امّا آن‌چه خدا الآن توسّط روح‌القدس داره انجام می‌ده، انگار اینه که داره این نهرهای آب زنده رو تا دورترین نقاط جهان، پخش می‌کنه تا یک جامعه‌ی جدید رو از تمام کسانی که به خداوند عیسی مسیح، ایمان و توکّل دارن، گرد هم بیاره.

عنصر سوّم رو که فکر می‌کنم در آیات 9 تا 11، بتونیم پیدا کنیم، اینه که توصیف اون‌جا به ما تمام مناطقی رو نشون می‌ده که نمایان‌گر افرادی هستن که کارهای عظیم خدا به زبان‌های خود اونا بیان شده. فهرستی از تمام این اقوام، به ما داده شده. این، یادآور وعده‌ی عظیم پیمان با ابراهیم هست، این‌طور نیست؟ اصطلاح «از ذرّیت تو»، درنهایت، به خداوند عیسی، اشاره داره، که می‌گه: «تمام اقوام جهان، برکت خواهند یافت.»

پس لوقا از اقوام مختلف می‌گه تا گوشزد کنه که وعده قدیم با ابراهیم، داره در مسیح ازطریق روح‌القدس، محقّق می‌شه. و بعدش مورد چهارم، که توجّه دارین در آیه‌ی 17، و بعدش هم در فصل 2 کتاب اعمال رسولان، از یوئیل نبی نقل‌قول می‌کنه: "بلکه این همان است که یوئیلِ نبی گفت که، خدا می‌گوید: در ایّام آخر چنین خواهد بود که از روح خود بر تمامِ بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوّت کنند و جوانان شما رویاها و پیران شما خواب‌ها خواهند دید؛ و بر غلامان و کنیزان خود در آن ایّام از روح خود خواهم ریخت و ایشان نبوّت خواهند نمود."

حتماً یادتون هست که در مطالعه‌ی درس پیش دیدیم که روح‌القدس که بر هفتاد نفر از مشایخ قوم بود، ظاهراً بر دو مرد هم که بیرون از اردوگاه بودن، نازل شد؟ اون هفتاد نفر، از این موضوع، گلایه کردن و موسی در پاسخ، بهشون گفت: "کاش‌که‌ تمامی‌ قوم‌ خداوند، نبی‌ می‌بودند و خداوند روح‌ خود را بر ایشان‌ افاضه‌ می‌نمود!»" منظورش در این‌جا، همین گفته هست. اون از عطایای نبوّتی غیرعادّی صحبت نمی‌کنه که در عیسی مسیح، به‌فراوانی در دسترس هر ایمان‌دار مسیحی هست. در دوران عهد عتیق، خدا اسرار خودش رو تنها به پیامبران، آشکار می‌فرمود. ولی نهایت سرّ الاهی، خداوند عیسی بود.

حالا ازطریق روح‌القدس، ما دیگه نیاز نداریم یک معلّم از راه برسه و بگه: «من می‌خوام به شما درباره‌ی عیسی خداوند، یک‌سری اطّلاعات دست دوّم بدم.» شاید این‌طوری بوده که ما ایمان آوردیم، امّا وقتی روح عیسی مسیح خداوند رو دریافت کنیم، اونو می‌شناسیم. دیگه معمّا برامون حلّ شده هست. خدا هیچ چیزی رو از ما پنهان نمی‌کنه که تنها به بعضی‌ها ببخشه. خدا در عیسی مسیح خداوند، همه‌چیز رو به ما عطا می‌کنه.

مورد پنجم در اعمال رسولان 2: 21 هست که می‌گه: "و چنین خواهد بود که هرکه نام خداوند را بخواند، نجات یابد." این گفته، تحقّق مزمور 2 هست. وقتی خدا پادشاه خودش رو بر صهیون، بگماره، بعد ملّت‌ها رو وادار می‌کنه تا بیان و پسر رو ببوسن تا بلکه نجات پیدا کنن. بعد البتّه این یک تحقّق عالی از وعده‌هاست. به کتاب اعمال رسولان 2: 33 توجّه کنین که وعده‌ی عیسی به شاگردانش در اون بالاخانه هست. "پس چون به دست راست خدا بالا برده شد، روح‌القدس موعود را از پدر یافته، این‌را که شما حال می‌بینید و می‌شنوید، ریخته است."

خدا یک‌بار و برای همه، روح‌القدس رو عطا فرموده. و بعدش وقتی هرکدوم از ما به مسیح، ایمان میاریم، واقعیّتی رو که عیسی ازش صحبت کرده، تجربه می‌کنیم، یعنی اون واقعیّت رو که می‌گه اگر کسی تشنه هست، پیش من بیاد و بنوشه، بعد این نهرهای پرشکوه آب زنده از عیسی، سرچشمه می‌گیرن و بر ما جاری می‌شن. و ما وارد این جریان تحقّق عالی از عهد خدا شدیم. برکت بزرگ‌تری از این رو مگر می‌شه تصوّر کرد که انگار در نهرهای فیض روح‌القدس، جاری هست که از خداوند عیسی که صعود کرده، به‌طرف ما جاری هست.

پدر آسمانی، سپاس‌گزار تو هستیم که عیسی رو متعال فرمودی. ممنونیم که خداوند عیسی، وعده‌های خودش رو ازیاد نبرده، بلکه روح مقدّس خودش رو هم بر تمام قومش جاری فرموده. ما رو کمک کن که از این آب، به‌فراوانی بنوشیم. در نام عیسی دعا می‌کنیم و می‌طلبیم. آمین.