۳ نکته‌ای که باید در مورد عوبدیا بدانید

کتاب عوبدیا، کوتاه‌ترین کتاب در عهدعتیق است و در میان انبیای کوچک قرار دارد؛ از همین رو، اغلب نادیده گرفته می‌شود، زیرا برای بسیاری از خوانندگان کتاب‌مقدس، کمتر شناخته شده است. با این حال، شناخت نکات اساسی این کتاب بسیار ساده است، چراکه خواندن آن تنها چند دقیقه طول می‌کشد.

این نبی، داوری خداوند بر قوم اَدوم را اعلام می‌کند (عوبدیا ۱: ۱-۴، ۸-۱۰)؛ سرزمینی کوچک که مردم آن با احساسی از آرامش و امنیت زندگی می‌کردند که به غرور و خودبزرگ‌بینی آنان انجامیده بود (عوبدیا ۱: ۳، ۱۲). دلیل این اعتمادبه‌نفس، دو مورد بود: اول، موقعیت کوهستانی اَدوم که از دید انسانی، به‌راحتی قابل دفاع بود (عوبدیا ۱: ۳-۴). دوم، شهرت این قوم در داشتن حکمت انسانی (عوبدیا ۱: ۸-۹؛ همچنین ارمیا ۴۹: ۷). به عبارت دیگر، اَدوم از تمام مزایای استراتژیک برخوردار بود که به ساکنانش امکان می‌داد در امنیت زندگی کنند. اما خداوند اعلام می‌کند که داوری بر ادومیان نازل خواهد شد، نه تنها به دلیل اینکه هنگام حمله‌ی بابلیان به یهودیان، به آنان یاری نرساندند (که منجر به ویرانی اورشلیم و تبعید قوم یهود در سال‌های ۵۸۷/۵۸۶ پیش از میلاد شد)، بلکه مهم‌تر از آن، به این دلیل که با دستگیری یهودیان فراری و تحویل دادن آنان به دشمن، به‌صورت فعال به مهاجمان کمک کردند (عوبدیا ۱: ۱۱-۱۴؛ مزمور ۱۳۷: ۸-۹؛ حزقیال ۲۵: ۱۲؛ ۳۵: ۵). در کنار این پیام‌های داوری، خداوند وعده می‌دهد که قوم او نجات خواهند یافت و با قدرت پادشاهی او، دوباره شکوفا خواهند شد (عوبدیا ۱: ۱۷-۲۱).

درک سه نکته‌ی زیر درباره‌ی کتاب عوبدیا، به ما کمک می‌کند تا پیام آن را بهتر درک کنیم.

۱. پیشگویی عوبدیا تحقق فرمان الهی خداوند به اسحاق را درباره‌ی یعقوب و عیسو نشان می‌دهد: «و بزرگ‌، کوچک را بندگی خواهد نمود» (پیدایش ۲۵: ۲۳).

قوم‌های اَدوم و یهودا، از نسل عیسو و یعقوب بودند (پیدایش ۳۶: ۱-۴۳؛ ۴۹: ۱-۲۸). همان‌طور که رابطه‌ی این دو برادر پرتنش بود (پیدایش ۲۷: ۴۱-۴۵)، قوم‌هایی که از آنان پدید آمدند (اَدوم از عیسو و یهودا از یعقوب) نیز در طول تاریخ، درگیری‌های بسیاری با یکدیگر داشتند. یعقوب، با آنکه فریبکار و نادرست بود، حق نخست‌زادگی و برکتی را که به برادر بزرگ‌ترش تعلق داشت، از آن خود کرد (پیدایش ۲۵: ۲۹-۳۳؛ ۲۷: ۱-۴۰). به همین ترتیب، قوم یهودا به فیض الهی، برتری و تسلط بر ادومیان را به دست آورد (اعداد ۲۴: ۱۸-۱۹) و در طول تاریخ خود، بر آنان غلبه یافت (برای نمونه: اول سموئیل ۱۴: ۴۷؛ دوم سموئیل ۸: ۱۱-۱۴؛ اول پادشاهان ۲۲: ۴۷؛ اول تواریخ ۱۸: ۱۱). رفتار خداوند با یعقوب و اسرائیل، نشان‌دهنده‌ی لطف و رحمت بی‌کران او به کسانی است که مستحق آن نیستند (ملاکی ۱: ۱-۴؛ رومیان ۹: ۱۰-۱۶).

۲. رؤیای عوبدیا (عوبدیا ۱)، داوری و نجات خدا را طوری در هم می‌آمیزد، که انگار همزمان رخ می‌دهند. 

عوبدیا نه تنها از داوری بر اَدوم سخن می‌گوید، بلکه از «روز خداوند» نیز خبر می‌دهد (عوبدیا ۱: ۱۵) که داوری بر تمام ملت‌ها را در پی خواهد داشت (عوبدیا ۱: ۱۶) و نجات را برای قوم خدا به ارمغان خواهد آورد (عوبدیا ۱: ۱۷). در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که این رویدادها همزمان رخ خواهند داد. اما انبیای کتاب‌مقدس، اغلب اعمال داوری و نجات خدا را در هم می‌آمیزند، همانند کسی که یک تلسکوپ بلند را جمع کرده و فشرده می‌سازد. این شیوه‌ی بیان، اغلب «نبوت کوتاه‌سازی‌شده» یا «تلسکوپ‌سازی» نامیده می‌شود، و آگاهی از این تکنیک می‌تواند به خواننده کمک کند تا از سردرگمی جلوگیری کند. با درک این ویژگی رایج در کلام انبیا، می‌توان دریافت که تحقق پیشگویی عوبدیا در زمان‌های مختلفی رخ می‌دهد. برای مثال، نابودی اَدوم قبلاً رخ داده است، اما ایمان‌داران همچنان در انتظار "روز خداوند" هستند؛ روزی که تمام ملت‌ها داوری خواهند شد و نجات کامل برای کلیسا به انجام خواهد رسید.

۳. پیشگویی عوبدیا به طور مستقیم در عهدجدید نقل نشده است، اما کتاب‌مقدس به تحقق غیرمنتظره و تعجب‌آور آن در عیسی مسیح اشاره می‌کند.

عوبدیا، به همراه چند کتاب دیگر در عهدعتیق، مانند اِستِر و صَفَنیا، در عهدجدید به طور مستقیم نقل نشده است. با این حال، کتاب‌مقدس نشان می‌دهد که پیشگویی عوبدیا به شیوه‌ای غیرمنتظره محقق شده است. با گذشت زمان، ادومیان تحت سلطه‌ی قدرت‌های خارجی قرار گرفتند و بر اساس گفته‌ی یوسفوس، مورخ یهودی، در اواخر قرن دوم پیش از میلاد، بار دیگر تحت حکومت یهودیان درآمدند و مجبور به پذیرش ختنه‌ی آیینی توسط یوحنا هیرکانوس (یکی از حاکمان حَشمونیان و کاهن اعظم یهودیان) شدند (Antiquities ۱۳: ۲۶۵). در نتیجه، این «ادومیان»، همان‌طور که از آن پس خوانده می‌شدند، به تدریج در میان قوم یهود حل شدند. این از دست دادن سرزمین اجدادی و هویت ملی، در نهایت به برکتی پنهان تبدیل شد، چرا که برخی از مردم ادوم، از جمله کسانی بودند که به دنبال عیسی مسیح، ماشیح موعود، رفتند (مرقس ۳: ۸-۹) و این حقیقت را که در کولسیان ۳: ۱۱ آمده است، اثبات کردند: «که در آن نه یونانی است، نه یهود، نه ختنه، نه نامختونی، نه بَربَری، نه سَکِیتِی، نه غلام و نه آزاد، بلکه مسیح همه و در همه است.» همان‌طور که عوبدیا اعلام کرد، نجات در کوه صهیون یافت شد (عوبدیا ۱: ۱۷)—یعنی در میان قوم خدای زنده که از عیسی، واسطه‌ی عهدی برتر، پیروی می‌کنند (عبرانیان ۱۲: ۲۲-۲۴).

درباره‌ی کتاب عوبدیا، این گفته صدق می‌کند که «چیزهای خوب در بسته‌های کوچک می‌آیند.»

این مقاله بخشی از مجموعه «هر کتاب از کتاب‌مقدس: ۳ نکته‌ای که باید بدانید» است.

این مقاله در وب‌سایت لیگونیر منتشر شده است.